Recensie: Sylvia Broeckaert – Aria
Ontspanningsliteratuur
Aria (met als ondertitel ‘Passie, wraaklust & genade in de operawereld’) vertelt het verhaal van de Vlaamse mezzosopraan Sara van Brussel die na een zware kankeroperatie haar late doorbraak beleeft. Haar minnaar, een eerder oppervlakkig mens, is admiraal in de Italiaanse marine. Hij is getrouwd en ze ziet hem weinig. Dan ontmoet ze een wereldberoemde zwarte Amerikaanse bariton met ‘een overweldigende persoonlijkheid’. Hij wordt haar zangcoach en tenslotte ook haar minnaar. Maar in afwachting zijn er obstakels om te overwinnen. Sara’s vroegere lerares, ooit een gevierde sopraan, heeft destijds iets gehad met de Amerikaanse bariton en probeert roet in het eten te strooien. En de Italiaanse admiraal komt ook nog even zijn opwachting maken. Enfin, eind goed, al goed.
Aria is keurig geschreven, met uitbundige beschrijvingen van de luxueuze interieurs en prestigieuze operahuizen waar de personages doorgaans vertoeven. Clichés zijn daarbij niet van de lucht en de dialogen doen op zijn zachtst gezegd houterig aan. Wat het boek vooral onverteerbaar maakt, is het gebrek aan diepgang van de protagonisten – het zijn marionetten die niet evolueren en van wie de emoties worden beschreven, niet voelbaar gemaakt.
Schrijfster Sylvia Broeckaert vertelt op mijn favoriete radiozender (Klara, de Vlaamse klassieke omroep) over opera en ze doet dat heel goed. Haar kennis van zaken is groot. Als ze een operatie voor borstkanker achter de rug heeft zoals de hoofdpersoon, gaat mijn onvoorwaardelijke sympathie naar haar uit. Maar dat boek zelf, nou, dat is ‘ontspanningsliteratuur’.
Jan Lampo
Sylvia Broeckaert – Opera. Borgerhoff & Lamberigts, Gent. 235 blz. € 22,99.