Papa is dood. De man die er altijd was, als zuurstof, is er niet meer. Niet bij hem zijn zal nu altijd anders zijn. Als je niet meer bij iemand kan zijn, kun je ook niet meer niet bij iemand zijn. Het omgekeerde is ook het geval. Zoals hij toch bij mij was als hij er niet was, zo is hij er nu nog steeds. Groter zelfs. Zo groot als denken kan zijn. Dat is het geluk van de herinnering.