Nieuws: Daphne de Heer wordt licht wanhopig van ‘het totale gebrek aan ambitie van literaire redacties, de plucheplakkerigheid van de redacteuren’
In haar column voor de Nederlandse Boekengids geeft uitgever Daphne de Heer ongevraagd advies aan redacties van de papieren literaire bijlages, want van de huidige stand van zaken is ze niet erg onder de indruk:
Laat staan iemand in een meer fluïde genderspectrum of met een bi-cultureel profiel. Als je er lang over gaat nadenken word je licht wanhopig van het totale gebrek aan ambitie van literaire redacties, de plucheplakkerigheid van de redacteuren, het voorspelbare arsenaal aan besprekingen van een vast groepje onderbetaalde freelancers die in 550 of 800 woorden de wekelijkse opbrengst aan Nederlands proza (en af en toe wat poëzie) mogen bespreken.
Ondanks de hekel aan de plucheplakkerigheid adviseert De Heer even later wel om iemand voor tien jaar aan te nemen die de literatuur op de voet volgt. En zo zijn er wel meer adviezen en ergernissen:
En waarom, in hemelsnaam, wordt er nog altijd zoveel onvertaalde academische non-fictie over de Franse Revolutie en het Romeinse rijk van en voor mannen besproken? Echt, WHY? Geef die ruimte aan een niet-mannelijke criticus.
Lees de hele column hier.
Ik was wat verbaasd over de geschiedenis opmerking. Check even gedaan op https://bachelors.nl/studievergelijker/56034-Geschiedenis En Op Radboud is 29% eerstejaars vrouw, maar bij Uva 55% vrouw, Leiden 40% en Erasmus 46% vrouw. Dat lijkt mij omvangrijk genoeg en navraag (ok, anekdotisch, maar toch) bij een aantal vrouwen die geschiedenis gestudeerd hadden liet wel degelijk interesse voor Franse revolutie en Romeinse rijk blijken 😉
Bij literatuurgeschiedenis mogen inderdaad een aantal vrouwen verder uitgelicht worden, bijvoorbeeld deze, nog steeds niet in druk: https://neerlandistiek.nl/2022/11/katharyne-lescaille/ of deze dame https://neerlandistiek.nl/2022/12/elisabeth-koolaart-hoofman/ wiens laatste biografie midden 19e eeuw geschreven werd.
Eens, zeker wat betreft de ‘plucheplakkerigheid’. Neem een tijdschrift als De Parelduiker. Sommige leden zitten daar al 20 jaar of langer op dezelfde stoel.