Nieuws: Recensenten van de Volkskrant mogen niet in de jury’s van literaire prijzen zitten
In de Volkskrant vandaag een groot stuk over jury’s van literaire prijzen door Emilia Menkveld. De uitreiking van de Libris Literatuur Prijs aanstaande maandag is de aanleiding (even verderop voorspelt Bo van Houwelingen dat Sacha Bronwasser de prijs zal winnen met Luister). Het stuk van Menkveld wordt extra interessant tegen het einde, want daar staat dat medewerkers in vaste dienst bij de Volkskrant ‘in beginsel geen zitting (nemen) in jury’s die oordelen over het terrein waarover ze als verslaggever berichten.’
Annieke Kranenberg, lid van de hoofdredactie zegt:
‘Er mag geen enkele schijn van belangenverstrengeling zijn, onze onafhankelijkheid en betrouwbaarheid staan in alles voorop. Daarin willen we zo min mogelijk concessies doen. Zo hebben we ook afstand genomen van mediapartnerschappen, zoals vroeger met de Libris Geschiedenisprijs. We willen ons niet committeren aan het schrijven over een prijs, terwijl we dat anders misschien niet zouden doen. We willen een journalistieke afweging kunnen maken.’
Ook voor freelancers is het ‘onwenselijk’ dat ze in een jury zitten. Menkveld zelf betreurt het strenge protocol:
Ikzelf ben in de afgelopen jaren voor twee van deze jury’s gevraagd, en heb het aanbod twee keer afgewezen, op dringend verzoek van mijn hoofdredactie. Jammer, vond ik: het had me heel leerzaam geleken.
Lees het hele stuk hier.
(foto: uitsnede van ‘Looking up his pedigree’, Flickr, CC BY 2.0)
Het literaire veld is een en al belangenverstrengeling. Literaire jury’s met uitgevers erin (zoals bijv. De Volkskrant talent van het jaar). Bevriende auteurs die elkaar prijzen toesteken, plekken in literaire tijdschriften. Kranten die hun eigen medewerkers recenseren. Auteurs die met redacteurs hokken. Iedereen kent elkaar en moet het van elkaar hebben, en zo zal het altijd wel blijven