Nieuws: Astrid H. Roemer over Anil Ramdas: ‘Er kwam niets origineels uit die jongen’
Opvallend stuk van Astrid H. Roemer op de site Caraïbisch uitzicht over Anil Ramdas. Aanleiding was de biografie die Karin Amatmoekrim over hem schreef. Roemer heeft niet veel op met Ramdas en laat dat onder meer blijken met opmerkingen die niet met de inhoud van zijn werk te maken hebben gekoppeld aan de beschuldiging dat hij weinig origineel is.
In mijn creoolse kringen stond Ramdas bekend als een ‘seksueel onaantrekkelijk kereltje met een grote mond’. Mannen vonden hem een ‘haantje de voorste’ die altijd weer een manier vond om weg te pikken wat anderen, soms met pijn en moeite, ergens aan de orde hadden gesteld om dat dan met bravoure onder de aandacht van zijn intellectuelen in Amsterdam en omgeving te brengen, als een gouden ei dat hij had gelegd. Hij werd daar bewonderd. […] Ramdas mocht zich verguld dromen maar dat zo’n nuchtere romanschrijver en essayist als Karin Amatmoekrim, nota bene wetenschappelijk, zou trappen in zoveel stoerdoenerij kon ik maar niet geloven. Er kwam niets origineels uit die jongen. Al de beroemdheden die hij naar zijn televisietafel haalde waren precies als zijn beste homovriend, gewoon kapstokken voor zijn eigen colberts die altijd twee maten te groot waren.
Roemer eist ook nadrukkelijk haar eigen plaats op in de geschiedenis als Amatmoekrim de bijdragen van Ramdas aan de beschaving op een rijtje zet.
Waar in godesnaam haalde zij het lef vandaan om deze Hindoestaanse-Surinaamse-Journalist uit een kast te halen waar hij volgens mij en zoveel anderen nooit in had gezeten! […] De jaren negentig misschien? Rond de eeuwwisseling wellicht waarbij ikzelf door het maandagblad Opzij was gekozen als een van drie belangrijkste vrouwen, dat wil zeggen ‘top-feministen’ van de afgelopen tijd! En ook al werd ik niet gefeliciteerd door Joan Ferrier, de directeur van het instituut in Den Haag waar ik overuren maakte noch door de dames die er eveneens werkten: iedereen vond dat ik die nominatie waar had gemaakt in twintig afgelopen jaren van hard werken. Kortom: waar haalde Karin Amatmoekrim al de medailles vandaan om die Ramdas, desnoods postuum, op de borst te spelden?
Roemer komt in de biografie over Ramdas maar één keer voor. Haar invloed is echter groter:
Maar wie mijn werk kent herkent mij doorheen de biografie als de ‘donkere materie’ die mogelijk heeft gemaakt wat Karin Amatmoekrim aan het licht kon brengen over een Surinaamse auteur.
Lees het hele stuk hier.
‘seksueel onaantrekkelijk kereltje’? Alleen daar slaat Roemer de plank al mis…
Mw Roemer is onfatsoenlijk en een Creoolse racist. Ze heeft het zelf niet door omdat ze alleen gefocust is op racisme door blanken gepleegd. Bovendien, over doden praat je gewoon niet zo, ze kunnen zich immers niet verdedigen tegen je sh*t.
Of hij wel of niet seksueel aantrekkelijk was lijkt mij niet ter zake doen. Het is duidelijk dat zijvan verschillende planeten lijken te komen binnen de Surinaamse samenlevingen dus ook in Nederland in verschillende cirkels opereren, zowel literair als politiek en daarmee -lijkt het- ook maatschappelijk.
Het is jammer en zeer te betreuren dat Anil uit zijn positie geen andere uitweg zag dan drinken en vervolgens een zo te horen eenzame zelfdoding.
Kinnesinne !!!! Oei oei
De site Caribisch uitzicht kent geen enkele redacteur of bestuurder die de aangeboden artikelen op “feitelijke juistheden en onjuistheden” controleert. Er worden zelfs artikelen geplaatst van mensen die met een pseudoniem als Richenel Roger-Antonia hun ware identiteit verhullen en hun persoonlijke frustratie mogen uitten.
Site-beheerder Michiel van Kempen hierop aan spreken levert de bijzondere reactie dat hij “onmogelijk alle artikelen die aangeboden kan gaan controleren op onjuistheden”. Als je hem vervolgens confronteert met het feit dat er nooit een Roger-Antonia gewerkt heeft als docent op de scholengemeenschap Bonaire (SGB) krijg je van het bestuur de vraag of hem niet langer wil lastig vallen met mails.
Over Anil heb ik niet echt een mening. Over wat Astrid altijd uitkraamt wel, maar ik laat het maar gaan
“Kijk eens wat vaker in de spiegel van de………”
Wat ziet jaloezie er toch lelijk uit. Ofis het de gekte van een vrouw?
Te veel rancuneuze stemmingmakerij van Roemer om het de moeite te laten lonen om op zoek te gaan naar een kleine kern van waarheid in of achter haar oordeel.
Soms is het een kwestie van smaak, soms van pure kinnesinne, soms van moedwil, soms van misverstand (zie W.F.Hermans), maar zijn werk over Paramaribo is top. Hij was getalenteerd, zoals Hafid Bouazza. Ze waren echter geniaal maar met te korte beentjes (Louis-Paul Boon).
Suriname op z’n smalst, maar Karin Amatmoekrim schreef een prachtige, leesbare en ontroerende roman over een leven.