Nieuws: Marcel Möring vertrekt bij De Bezige Bij en gaat naar Prometheus na principekwestie over woordgebruik
Mordechai, de nieuwe roman van Marcel Möring zal in het voorjaar verschijnen bij Prometheus. Een opmerkelijke overstap, want Möring zat al sinds 2005 bij De Bezige Bij. ‘Het is een pijnlijke kwestie,’ zegt Möring desgevraagd, ‘maar het is voor mij wel een principekwestie. In het manuscript dat ik besprak met mijn redacteur komt het woord ‘neger’ voor en mij werd gevraagd om een ander woord te gebruiken. Dat leek me niet juist binnen de historische context van die passage die speelt in 1967. Bovendien reageert mijn hoofdpersoon juist op die racistische uiting.
Toen ik thuiskwam bleek ik een mail van de uitgeverij te hebben waarin me nogmaals werd verzocht om een ander woord te gebruiken. Er was waarschijnlijk nog een keer een overleg over geweest. Ik vond het wel vreemd, want in het boek komen ook antisemitische en homofobe uitspraken voor waartegen mijn hoofdpersoon zich teweer moet stellen, maar blijkbaar werd dat niet zo erg bevonden.
Na drie maanden heb ik besloten om een punt achter de samenwerking te zetten. Het naakte feit dat me dit gevraagd werd zonder de context van het boek erbij te betrekken vond ik onjuist. Dat er na publicatie een discussie over kan ontstaan over woordgebruik is misschien heel goed, maar je moet niet vooraf een filter gaan leggen op woorden.’
Heel goed van MM.
Eens met Möring, woorden zijn er om te schrijven, lezen, te spreken en het er met elkaar over te hebben, niet om te verbieden
Heel goed, ik stoor me eraan dat dit woord niet meer mag, maar andere kwetsende termen getolereerd worden. Zeker binnen een historische context is dit woord op z’n plaats.
Ik lees al een hele tijd geen boeken meer die zijn uitgegeven door De Bezige Bij. Ging Delphine Lecompte er onlangs ook niet weg over een gelijksoortig geschil? Heel verstandige beslissing.van beide auteurs. De houding van die uitgeverij doet me denken aan het gezegde ‘Het bijtje, zo teer en klein, heeft een angel vol (in dit geval woke) venijn.
Het is heel goed dat dit woord verbannen is. Maar juist in een historische roman waarin dit woord ter discussie komt te staan, zoals we uit de context kunnen begrijpen, én waar bovendien ook andere vormen van discriminatie ter discussie komen te staan, is het op z’n minst merkwaardig te noemen dat dit woord geschrapt zou moeten worden.
Bij het herlezen van Ik Jan Cremer kwam ik dat in de ban gedane woord geregeld tegen. Benieuwd wat en of De Bezige Bij daar bij een herdruk aan zal doen
Er zijn geen slechte woorden
Wat een buitengewoon suffe manier van doen van de BB…tsjonge jonge. Je zou bijna denken dat er iets ontbreekt aan het verslag van dit incident. Ongelooflijk dus…
Wat De Bezige Bij wil is een vorm van geschiedvervalsing, een aanzet om vervolgens alle geschiedenisboeken te willen herschrijven omdat daar in deze tijd onwelgevallig geachte woorden in voorkomen. Wat een belediging voor Marcel Möring, ook.
Oef Wat mazzel ik dan toch met mijn uitgever – Magonia – waar komend voorjaar mijn nieuweling uitkomt. Daarin hebben Karl May en Abraham Kuyper te Jeruzalem een aangenaam gesprek waarin Bosjesmannen, negers, roodhuiden en zandapen de revue passeren. In de Verantwoording leg ik uit:
‘Als ik over Bosjesmannen en de inhoud van Karl Mays boeken schreef, deed ik dat als verteller in de jaren rond 1908 en 1988. De inzichten over stigmatiserende benamingen die onze taal thans respectvoller jegens onze medemensen maken – wat ik toejuich – hadden die verteller nog niet bereikt.’
Mijn mening: wie over NU schrijft, respecteert de inzichten van vandaag. Wie in het verleden laat schrijven, herschrijft dat verleden niet. George Orwells Ministerie van Waarheid, in 1984, mag ons vooralsnog bespaard blijven.
Waarvan akte.
Marcel Möring je hebt groot gelijk! Dat valt me van BB tegen: een redacteur die marketing belangrijker vind dan literatuur! En een directie die daarachter staat? Laat dit een bijdrage zijn aan de “woke-discussie” waarin de kwaliteit van literatuur ten ondergaat aan normatief gedachtengoed van een heel domme, onnadenkende bevolkingsgroep
Ik vind deze kwestie helemaal niet zo eenvoudig als zij er uitziet. Ik kan nog wil daar bijgevolg onmiddellijk uitspraken over doen die op zijn minst voorbarig zijn. In deze lijkt wachten en grondig nadenken geen overbodig luxe, temeer omdat hier zeer veel informatie ontbreekt over de gedetailleerde standpunten en veelvoudige argumenten van beide partijen, en de ongetwijfeld tientallen mensen die hier interactief en rechtstreeks bij betrokken zijn, hun precieze beweegredenen, en de gevolgen of potentiële gevolgen van hun keuzes en/of beslissingen.
Enerzijds mag het dan misschien alleen maar aan de oppervlakte lijken dat sommigen hypergevoelig of zelfs koud reageren op bepaalde woorden, zonder dat ook maar iemand weet wat de precieze en (on)gegronde redenen daarvoor zijn, en of dit wel oprecht gemeend is hetzij voorgewend (met of zonder onbekende redenen). Anderzijds is de betekenis van die woorden niet éénmalig en kortdurend zoals sommigen misschien veronderstellen, zodat overhaaste conclusies daarover de permanent veranderende en evoluerende betekenis daarvan geen recht doen, of zelfs geweld aan doen.
Het minste wat we dus kunnen doen is voorzichtig zijn meen ik, en niet te snel oordelen of veroordelen.
Zo moet het; hoe gering het verzet ook lijkt tegen de gekte die ons overspoelt.
Onthullend: een gekte met meerdere verdiepingen: ,,neger” Verboten,
homofobe en antisemitische uitspraken geruuisloos toegestaan.
De Bezige Bij moet niet te woke worden, veel mensen hebben genoeg van wokeness overgewaaid uit amerika
In de jaren 90 raakte de term ‘helicopter ouders’ in zwang voor mensen die hun kinderen op bijna neurotische wijze tegen alles wat onaangenaam is in het leven willen beschermen.
Inmiddels is die geest over grote delen van de samenleving vaardig geworden. Gekoppeld met de rigide regels van de maatschappelijke correctheid van de 21e eeuw leidt dit tot een inquisitiementaliteit en/of verplichte zelfcensuur.
Ik begrijp vaak de intenties van die ‘verplichte’ maatschappelijke correctheid nog wel maar eens te meer doet de zegswijze opgeld dat de weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen.
Het zou vreemd zijn als er een andere benaming in de betreffende context/periode zou zijn gebruikt. Dan zou het verhaal ongeloofwaardig zijn.
Ik zou alle toekomstige personages willen oproepen zichzelf te zijn en zich authentiek te willen uitdrukken zodat wij lezers weten met wie we te maken hebben.
Het verheugt me dat M.M. duidelijk laat zien wat ook m. i. Het juiste is.