In de zaterdagse boekenbijlagecolumn van de Volkskrant die al online staat, is criticus Bo van Houwelingen blij met de zes genomineerde boeken voor de NS Publieksprijs. Eindelijk weer eens echte literatuur.

Kijk naar vorig jaar: drie thrillers, een komische Herman Koch, de zoveelste Arthur Japin en het persoonlijke relaas van Israel van Dorsten, die jongen uit Ruinerwold. De Camino van Anya Niewierra, niet bepaald hogere literatuur – helemaal geen literatuur eigenlijk, kom maar door met de boze brieven – won.

Dit jaar is die ‘hogere literatuur’ wel te vinden:

Nu het lichtpuntje: dit jaar staan er wel degelijk veel titels met een zekere literaire klasse op de lijst! Alkibiades van Ilja Leonard Pfeijffer, Ik kom hier nog op terug van Rob van Essen, Luister van Sacha Bronwasser, Naar zachtheid en een warm omhelzen van Adriaan van Dis en Nirwana van Tommy Wieringa. Ik zeg niet dat ik ze allemaal goed vind, maar echte romans zijn het wel.

Over Nirwana schreef Van Houwelingen in haar recensie:

De titel van de roman, Nirwana, betekent uitdoving en dat is precies wat er met het verhaal én de interesse van de lezer gebeurt – alsof Wieringa het zo bedoeld heeft.

Over de roman van Adriaan van Dis was Van Houwelingen destijds ook niet zo te spreken (2 sterren):

Deze roman lijkt niet geschreven om in literair opzicht indrukwekkend, origineel of zelfs maar góéd te zijn maar om een gat in een oeuvre op te vullen.

Over Luister van Bronwasser was ze veel positiever (5 sterren):

Zeldzaam, een boek dat je ‘gewoon lekker’ kunt lezen maar waar ook genoeg in zit om over na te denken.

Over Rob van Essen was Van Houwelingen het meest enthousiast:

Met zijn vaste stijlelementen – mysterie, nostalgie, ironie, filosofie en humor – heeft Van Essen een originele roman geschreven, nota bene over het platgetreden thema ‘de kracht van verhalen’. Maar ja, verhalen hébben nou eenmaal kracht; Rob van Essen bewijst dat opnieuw.

Lees de column hier.