Een gemiste kans

Saskia Noort is sinds jaar en dag een bestsellerauteur. Of haar debuut Terug naar de kust in 2003 ook meteen zo succesvol was, is in de archieven van Bestseller 60 niet na te zien, maar in mijn herinnering was dat wel het geval. Het boek werd meteen genomineerd voor De Gouden Strop en in 2009 kwam er een verfilming en dit jaar verscheen de graphic novel van tekenaar Mathieu Schellekens (‘illustraties’ staat op het omslag) en scenarist Ahmad Resh.

Of deze graphic novel een succes wordt, is maar zeer de vraag en dat ligt niet aan het werk van Saskia Noort dat zich uitstekend leent voor een adaptatie. Ik kwam niet echt lekker in het verhaal en dat komt voor een deel door de keuze om het hele verhaal in zwart-wit te drukken, waardoor alle grijstinten nogal in elkaar overlopen. Voor een ander deel komt dat door tekenaar Mathieu Schellekens die wellicht niet de meest geschikte figuur is voor een graphic novel van dit soort. Schellekens, zoon van Saskia Noort, maakte eerder haarscherpe illustraties bij de columns van zijn moeder in het AD. Als je zijn vrije werk ziet op Instagram zie je dat de kleuren ervan afspatten. In Terug naar de kust ontbreekt de kleur, maar ook de scherpte. De gezichten zijn vaak wat rudimentair (en soms ook vrij lelijk) uitgewerkt, waardoor je in verwarring zit te puzzelen wie nu aan het woord is. Je krijgt de indruk dat het af en toe wat al te snel is getekend.

De hoofdpersoon in Terug naar de kust is zangeres Maria, die uit een eerdere relatie al een kind heeft. Uit een nieuwe relatie wordt nog een kind geboren, maar de leuke vader Geert verloedert een beetje waardoor de relatie wankelt. Als Maria onverhoeds toch weer zwanger raakt, besluit ze om een abortus te ondergaan, zonder dat Geert daar weet van heeft. Als hij erachter komt, is hij not amused en de relatie spat uit elkaar. Hij gaat voorlopig elders wonen. Vanaf dat moment krijgt Maria bedreigingen aan haar adres. De eerste verdachte is natuurlijk Geert, maar een beetje thrillerlezer weet dat de eerste verdachte nooit de werkelijke dader kan zijn.

Er worden af en toe forse flashbacks ingelast om de jeugd van Maria, haar zus en hun suïcidale moeder uit de doeken te doen. Dan staat er in de stripversie ‘verleden’ bij, maar dat kun je ook grafisch oplossen en als je in kleur werkt dan had je alleen al met kleurverschillen de tijdsprongen kunnen verduidelijken. Volgens mij moet Schellekens zich een keer revancheren met een eigen graphic novel, in kleur, volledig op eigen kracht, waarbij hij de fantasie toelaat die je in zijn andere werk ziet. ‘Moebius?’ schrijft een volger op Instagram bij een van zijn illustraties en precies aan die wonderlijke wereld doet zijn werk daar denken. Er zijn slechtere tekenaars om mee vergeleken te worden.

Coen Peppelenbos

Mathieu Schellekens en Ahmad Resh – Terug naar de kust. The House of Books, Amsterdam. 204 blz. € 24,99.