De minibibliotheek

Als je in de boekenbusiness zit zoals ik, als schrijver, literatuurdocent, redacteur en recensent, dan weet je dat het steeds moeilijker wordt om met boeken je brood te verdienen. Bij Tzum krijgen we veel recensie-exemplaren toegestuurd. Die zetten we in de kast en wekelijks sturen we onze twintig recensenten een lijst van de boeken die in de kast staan. Na een half jaar verdwijnen de ongerecenseerde boeken uit de kast om plaats te maken voor nieuwe recensie-exemplaren. We plaatsen zo’n tien á twaalf recensies per week. In de Tzum-kasten staan nu nog 348 boeken te wachten en elke week komt er een stapel bij.

In eerste instantie boden we na een half jaar de ongerecenseerde boeken aan bij de bibliotheek, maar die wilde ze op den duur niet meer hebben. Daarna vroegen we of aan antiquariaat Berger & De Vries of ze die boeken wilden ophalen. Dat willen ze nog wel, al vrees ik de dag dat ook zij onze boeken weigeren. Ik krijg weleens lichte pijn in het hart als je een bekende auteur wekenlang, maandenlang op de lijst ziet staan. Soms laat ik ze er iets langer op staan, in de hoop dat toch iemand zich gaat ontfermen over Nachtzijde van de rivier van Jeanette Winterson of Hiernamaals van Abdulrazak Gurnah.

Op een gegeven moment breekt toch de Dag des Oordeels aan. Moet je de onverkorenen in de papierbak gooien of ga je er de minibibliotheek mee vullen? In mijn buurt hebben we er twee. Eén in de Badstratenbuurt en één in de Zeeheldenbuurt. De laatste in de Witte de Withstraat is nog vrij nieuw. Er wonen geletterde mensen daar, want in het kastje aan de muur vind je Hugo Claus, Thomas Rosenboom, Tim Parks en Jung Chang. In de Kleine Badstraat is de oogst wat schameler op het gebied van de literatuur. Wel heel veel beduimelde misdaadpockets.

Ik heb nog nooit wat uit een minibieb gehaald. Naast een zekere smetvrees (wie herinnert zich niet de ondefinieerbare brokjes die uit bibliotheekboeken kunnen vallen) wil ik graag dat mijn boeken ongeknakt zijn. Minibiebboeken zijn vaak mishandeld door rugknakkers, mensen die later moeten branden in de hel. Ik heb wel regelmatig boeken in die kastjes gezet. Op de een of andere manier ziet datt er altijd uit of je aan illegale vuilstort doet. Deze week zette ik een nieuw exemplaar van mijn laatste novelle, Onfatsoenlijk en luxueus, in de Zeeheldenbieb. Er was thuis een fles Pepsi Zero omgevallen en ik zag een klein vlekje op het boek.

Van iemand die in de binnenstad een minibieb beheert voor haar huis hoorde ik dat er ook een man met grote fietstassen alle minibiebs affietst. Het minibiebje voor haar huis dat ze altijd vulde roofde hij keer op keer leeg. Ze vermoedde dat hij de gave exemplaren online weer verkocht. Wel mooi dat er uiteindelijk toch iemand is die iets kan verdienen met boeken.

Coen Peppelenbos

(De volgende dag stond mijn novelle nog steeds in de kast en nu durf ik niet meer te kijken.)