Nieuws: Joe Speedboot is ‘een achterhaald verhaal over puberale geslachtsdrift en slutshaming‘
Terwijl in Nederland de leden van de bibliotheek hun plaatselijke bieb platlopen om een exemplaar van Joe Speedboot te bemachtigen tijdens Heel Nederland leest, is Uschi Cop, schrijfster van Zwaktebod heel wat minder gecharmeerd van de bestseller van Tommy Wieringa. In Knack verwoordt ze haar weerzin, onder meer over het einde van de roman:
De held van het verhaal krijgt zijn vliegtuig aan de praat en vliegt uit jaloezie over de bruiloft van PJ, hij trekt een banner achter het vliegtuig aan met erop: HOER VAN DE EEUW. Het hoofdpersonage Fransje moet hier onbedaarlijk mee lachen. En zo eindigt het boek als een achterhaald verhaal over puberale geslachtsdrift en slutshaming die wordt onthaald als catharsis.
Ook de rest van het oeuvre van Wieringa moet het ontgelden, waarbij Cop enkele andere critici citeert:
Ik ben niet de eerste die struikelt over de manier waarop sommige van Wieringa’s personages worden neergezet. In Arjen Fortuins recensie van het boekenweekgeschenk uit 2014 ‘Een mooie jonge vrouw’ valt volgens hem vooral de misogynie van de hoofdpersoon op. Ook Gijsbert Pols zegt, in een recensie op De Reactor, dat de novelle wemelt van de passages die blijk geven van virulente vrouwenhaat. Daarnaast merkt Pols ook de stereotypering van homoseksuelen en mensen van kleur op. Thomas De Veen hekelde in 2017, ook in NRC, de Marokkanenclichés ‘die zowel seksistische als etnische vooroordelen versterken’ in Wieringa’s roman ‘De dood van Murat Idrissi.’
Lees het hele artikel hier. Leden (maar ook niet leden) kunnen nog de hele maand, voor zolang de voorraad strekt, terecht in de bibliotheek. Voor het tourschema van Wieringa, klik hier.
(foto: Bibliotheek Noord-Veluwe)
Huh, zo kun je een heel leuk en goed geschreven boek waarin mooie thema’s als vriendschap voor komen, afbreken. Is hier sprake van jaloezie? Joe Speedboot is bovend een heel toegankelijk boek dat bij mensen het plezier in lezen weer terug kan brengen. Ik heb het boek lang geleden gelezen. Ik herkende er mijn eigen puberale gedrag in. Het heeft me niet vrouwonvriendelijk gemaakt.
Wel helemaal uit kunnen lezen. Gebeurt niet zo vaak.
Tja, het gaat hier om romanpersonages, die worden niet gehinderd door enige politieke correctheid. Maar goed ook.
Merkwaardige discussie. Smaken verschillen nu eenmaal.
Ik heb meer moeite met het boek ‘Nirwana’ van Wieringa. In dit zgn. fictieve boek wordt een duidelijk herkenbare familie te kakken gezet en de betreffende familie kan hier helaas niets tegen doen
Ik vind dit erg gemakkelijk scoren én verdienen ten koste van anderen!
Hierna Lolita. Et cetera. Ad nauseam.
Ik ben (om verschillende redenen) nooit fan van Wieringa geweest, maar dit stukje van Cop is gewoon volslagen nonsens. Deze onzin heeft deze Uschi Cop waarschijnlijk bedacht als schreeuw om aandacht voor haar eigen persoontje.
Beetje sneu, eigenlijk…
Ik heb de kritiek in Knack gelezen. Dat is geen literaire kritieken, maar een pamflet. Wat ongelooflijk zonde dat mevrouw Uschi niet de verbeeldingskracht heeft om de roman op zijn waarde te schatten, maar het boek slechts legt langs de politiek correcte meetlat van de sensitiviteits lezer. Wat een ellendige benadering.
Tja en Wieringa is in interviews al zo (extreem)links georiënteerd en verwaand in zijn gedachtegoed. Dat maakt me echt angstig voor blijkbaar nog ergere woke potentiële literatuurcensors als Ushi Cop. Haar argumentatie is bovendien een echt zwaktebod dat weerzin opwekt.