Michel Krielaars gaat in zijn column voor de NRC in op het verlies van de vaste subsidie van het Nederlands Letterenfonds voor De Parelduiker.

Het zou me niet verbazen dat het besluit is ingegeven door het historische karakter van het tijdschrift. De meeste schrijvers die erin worden behandeld zijn tenslotte dood, al duiken de parelduikers steeds interessant nieuws over hen op en vangen ze regelmatig ten onrechte vergeten schrijvers in hun netten. Dat is dan ook de meerwaarde van hun tijdschrift. Het zet je aan tot lezen van de groten van weleer en tegen hen kan toch bijna niemand op.

Lees de hele column hier.

En hier kun je een abonnement nemen.