Op Facebook uit Auke Hulst zijn ongenoegen over de rol van de media bij de opkomst van Baudet.

Ik verbaas me over de bewering dat de media links zouden zijn. Trump beweert dat ook te pas en te onpas, maar niemand heeft meer gratis reclame van die media mogen ontvangen dan hij. En als er toch iemand Baudet bij voortduring heeft geholpen zijn potentiële kiezers te bereiken, dan zijn het wel de media, en dan vooral de televisie, met als treurig dieptepunt de wijze waarop iedereen als de wiedeweerga naar Scheveningen trok om verslag te doen van een verkiezingsavond van het Forum, op een dag dat andere partijen uit piëteit (want Utrecht) de campagnes een dag stil hadden gelegd. Tegelijk zijn het juist de Trumps en Baudets van de wereld die de media de hele tijd voor rotte vis uitmaken en ondermijnen – het lijkt wel alsof de pers aan het Stockholm Syndroom lijdt.

Bij de overwinning van Trump nam Hulst het initiatief om een boek te maken met een literair tegengeluid tegen het populisme: Als dit zo doorgaat.

Als het bestaan van het boek indertijd aan uw aandacht is ontsnapt, dan valt dat te billijken. Hoewel de schrijvende pers er ruim aandacht aan besteedde, liet het belangrijkste medium voor zichtbaarheid, de televisie, het boek links liggen. We waren in gesprek met de redactie van Pauw, maar die redactie koos in de weken na verschijning uiteindelijk toch voor belangrijkere boekenonderwerpen:

Cabaretier Remco Veldhuis die in een boekje van 120 pagina’s de Bijbel had samengevat.

Arnon Grunberg over zijn leesclub op het Das Mag Festival.

Ronald Giphart en Stella Bergsma die literaire seksscènes voorlazen.

Amusing ourselves to death, indeed.

Lees de hele bijdrage hieronder: