Mol en Vriendje Mol doken steevast op als ik mijn dochter naar bed bracht. Meer dan een snuitje van mijn vingertoppen vormen hoefde ik daarvoor niet te doen. Hele verhalen vertelden ze. En ze hoorden trouw haar diepste geheimen aan. Tot een paar avonden geleden. ‘Papa, ik vind Mol niet meer zo leuk,’ zei ze. Ze vertelde het hem zelf. Ik keek even weg. Na het hoge woord volgden de tranen. Omdat leven een ui is die in rokken uiteenvalt.