Alles is goed op de puinhopen van Sari

Dit kan alleen maar leuker worden: het eerste deel van de trilogie De puinhopen van Sari van de Nederlandse Japan-adept Johan Neefjes verscheen deze zomer en het wachten op de volgende delen duurt nu al te lang. Neefjes is erin geslaagd om zoveel lekkere verhaallijnen op te zetten dat dit drieluik alleen maar kan slagen.

Aan alles is af te zien dat Neefjes in zijn element is. In de binnenflap wordt dat nog eens slim opgesomd. De puinhopen van Sari bevat alles wat Neefjes fascineert: de Japanse jongerencultuur, kaiju (reuzenmonsters zoals Godzilla) en super sentai, de Japanse live-action series vol superhelden en special effects. Het geeft meteen een goed beeld van wat de lezer te wachten staat.

Sari is een jong meisje dat samenwoont met haar vader die brandweerman is. Hun huishouden is een chaos, Sari is op zichzelf aangewezen en rent zich een slag in de rondte om alles voor elkaar te krijgen. Veel rust is haar niet gegund: op school wordt ze achterna gezeten door twee vreemde meisjes die liedjes over haar zingen en alsof het nog niet genoeg is wordt het stadje waarin ze woont om de haverklap opgeschrikt door aanvallen van groteske monsters, die met elkaar vechten en een bende achterlaten. Waarom dit allemaal gebeurt en waarom het zich lijkt te concentreren rond Sari, is nog niet duidelijk, maar dat alles met elkaar verband houdt, des te meer. De vertelling zit eenvoudig te slim in elkaar om al die losse eindjes toevallig te laten zijn.

Omdat het pas het eerste van drie delen is, zit het verhaal nog in de opstartfase. Neefjes is er alvast in geslaagd om een zalige exposé op te zetten: hoewel het heel snel leest en de 104 pagina’s in een rap tempo door de vingers glijden, leg je het openingsdeel niet onvoldaan opzij. Dat komt vooral door de humoristische ondertoon en de innemendheid van de goedgebekte en tikje driftige Sari.

Neefjes heeft geen moeite de sfeer van Japan in zijn strips te vangen. Dat bewees hij al met zijn mooie one-shot Yurei, dat vorig jaar verscheen. Hoewel dat duidelijk in een ander stijlregister is getekend, namelijk expressiever, zwieriger en met de schwung van sumi-e, heeft hij ook in Sari snel de toon te pakken. Sari is een dartele spring-in-’t-veld, gestoken in een traditioneel Japans schooluniformpje. Haar gezichtsuitdrukkingen staan steevast in de overtreffende trap en ook haar houdingen passen naadloos in de Japanse manga-traditie, ondanks het feit dat Neefjes met een veel dikkere lijn werkt dan vrijwel alles wat uit Japan de oversteek maakt.

En juist om dat Neefjes er zo gemakkelijk in slaagt om van Sari een echt Japans verhaal te maken, wringen de teksten af en toe. ’s Morgens vermoedt Sari dat het weer een latertje is geworden, in de middagpauze vraagt ze zich letterlijk af wat de pot schaft en als twee monsters de brug vernielen, is alles helemaal naar z’n mallemoer. Het ís Nederlands, maar misschien té Nederlands voor Sari.

De puinhopen van Sari kan maar zo een strip worden die veel meer lezers aanspreekt dan alleen het Japan-georiënteerde smaldeel van de stripliefhebbers. Het heeft te veel positieve punten om niet voor veel meer soorten lezers aansprekend te zijn. Te vroeg om op basis van één enkel deel conclusies te trekken, maar als dit zo blijft dan hebben we een winnaar in ons midden. Dus kom op met dat tweede en derde deel, Neefjes! Neem je verantwoordelijkheid voor de lezers die willen weten hoe het verder gaat. Hataraki tsuzukeru.

Stefan Nieuwenhuis

Johan Neefjes – De puinhopen van Sari, vol. 1. Hanabi Publishers. 104 blz. € 14,95.