Schrijvers zijn per slot net mensen. Kinderen van hun tijd, net als u en ik. Dat besef maakt het in mijn ogen behoorlijk potsierlijk om uitgerekend hen in het verdachtenbankje te plaatsen. Om hen te beoordelen naar het identiteitspolitieke eisenpakket van nu.

In haar column in de Volkskrant gaat Elma Drayer in op het eerdere bericht deze week dat Enid Blyton geen speciale munt opgedragen aan haar krijgt omdat ze ‘racistisch, seksistisch en homofoob’ zou zijn. Ondanks de genderfluïde George die voorkomt in haar reeks De Vijf. Drayer stipt aan dat de jeugdboeken van Annie M.G. Schmidt sinds de jaren zeventig ook al het stempel ‘rolbevestigend’ hebben gekregen.

Of al die jeugdboeken zoveel invloed hebben op de tere kinderziel waagt Drayer te betwijfelen. Lees haar hele column hier.

(Foto Annie M. G. Schmidt de ‘staatsprijs’ kinderboek ontvangen uit handen van Staatssecretaris Onderwijs Kunst en Wetenschappen op 25 maart 1965, fotograaf Joop van Bilsen / Anefo, CC0)