Alle aandacht voor Cerise

In de week waarin Raina Telgemeiers graphic novel Guts het best verkochte boek in de Verenigde Staten werd (ruim boven de nieuwste Stephen King, om maar iets te noemen), verschenen in Nederland de eerste twee delen van Het dagboek van Cerise, een prima strip voor dezelfde doelgroep: lezers vanaf negen jaar. Dat is bemoedigend, omdat er de laatste tijd nogal dramatisch wordt gedaan over het lezen van strips. Kinderen zouden beter ‘gewone’ boeken lezen, klonk het na de aanbevelingen van de Raad voor Cultuur onlangs om ook strips toe te laten binnen schoolprogramma’s. Nog steeds zijn er grote mensen die denken dat strips je niet kunnen geven wat Thomas Rosenboom en Stijn Streuvels je wel bezorgen (behalve een afkeer van lezen als je dertien bent).

De Raad formuleerde het slim: als kinderen strips willen lezen, laat ze dat vooral doen. Anders gezegd, waarom zouden we lezen beperken tot literatuur? Neil Cohn, cognitiewetenschapper en striptheoreticus verbonden aan de universiteit van Tilburg, meldde zich onlangs op Twitter met een interessant en wetenschappelijk onderbouwd draadje over dit fenomeen. Zijn conclusie ging viraal: strips lezen is lezen.

Terug naar Cerise. Kinderen van 9 tot 13 hebben geluk, want wat de Franse jeugd al meer dan vijf jaar weet, is nu eindelijk in Nederland doorgedrongen: Het dagboek van Cerise is een ontzettend leuke, mooie, lieve, grappige en ontroerende stripreeks. Cerise is een meisje van tien dat een dagboek bijhoudt omdat ze later schrijver wil worden. Alles wat ze met haar vriendinnen Lindsey en Erica meemaakt, schrijft ze op. In de strip wordt dit afgewisseld met het verslag van de belevenissen zelf.

In De stenen dierentuin, dat tegelijk verschijnt met deel 2, Het boek van Hector, ontdekken Cerise en haar vriendinnen een zonderlinge figuur in het bos, die ze meneer Vraagteken noemen. Het is een oude man die met potten verf loopt te zeulen en die steeds op onverklaarbare wijze verdwijnt. Na een tijdje ontdekken de drie een hoge muur in het bos, precies op de plaats waar ooit een dierentuin was. De meisjes weten daar uiteraard niets van maar hun ouders wel. Dan wordt ook duidelijk wie de oude man is en wat hij daar doet. Met hulp van de drie – en een heleboel andere kinderen – helpen ze hem zijn droom te verwezenlijken. Het is poëtisch, een tikje naïef en tegelijk bijzonder sfeervol gebracht.

Het fraaie tekenwerk van Aurélie Neyret past precies bij de hybridevorm van de dagboekstrip. Ze gebruikt geen kaders, waardoor Cerises dagboekaantekeningen op een vloeiende manier in de paginaopmaak passen. Het zorgt er meteen voor dat het verhaal heerlijk soepel leest, niet in de laatste plaats doordat de vertaling heel goed in elkaar steekt: we lezen echt een tienjarige, al is het wel een wijsneus. Als Cerise het heeft over haar vriendinnetje Lindsey, dan roemt ze haar eenvoud en oprechtheid. Dat klinkt wat fors voor een tienjarige. Mooi van deze Lindsey is dat ze fotograaf wil worden. Haar foto’s komen ook terug in het boek, waardoor er een interessant vertelperspectief aan het geheel wordt toegevoegd. Dit alles maken de avonturen van Cerise, waarvan er in het Frans al vijf albums verschenen, slim en doordacht.

De stenen dierentuin lijkt in meerdere opzichten op het werk van Frank Pé, met name zijn Ragebol-albums vanwege de thematiek en de fraaie dieren. Ook heeft het iets weg van het werk van Lorena Alvarez, toevallig ook een illustratrice die de overstap van kinderboeken naar kinderstrips maakte. Neyret heeft een aansprekende stijl, die nog eens wordt ondersteund door een passende, zonnige inkleuring.

Je zou wensen dat veel kinderen kennis maken met Het dagboek van Cerise, vanwege het verhaal, de mooie mengvorm van strip en dagboek en omdat het een vriendelijke en spannende leeservaring is. Om al die redenen zou het ‘gewoon’ in de kinderboekwinkel verkrijgbaar moeten zijn en in de boekhandel – en dan vooral niet bij de strips maar bij de jeugdboeken. Alleen zo krijgt het een kans van slagen: de in zichzelf gekeerde stripwereld met zijn hoogdrempelige stripspeciaalzaken weet Cerises doelgroep niet te bereiken. Als we iets hebben geleerd van de successen van Raina Telgemeier dan is het wel om vooral te kiezen voor de reguliere kanalen, waar jonge lezers hun ontdekkingen doen. Cerise verdient hetzelfde succes.

Stefan Nieuwenhuis

Aurélie Neyret & Joris Chamblain – Het dagboek van Cerise 1: De stenen dierentuin. Silvester. 80 blz. € 9,95. Ook in hardcover: € 19,95. De twee hardcovers zijn ook in een kennismakingspakket beschikbaar voor € 29,95.