Op Facebook heeft Lize Spit, die ook door de Volkskrant benaderd was, een afgewogen stuk geschreven over de grenzen die in acht genomen moeten worden binnen de literaire wereld.

Juist het feit dat machtsmisbruik zo lang kan doorgaan, in een kleine wereld waar iedereen ervan op de hoogte is maar ook kwetsbaar is (en zijn werk wil beschermen), is het bewijs dat het wel degelijk om misbruik van macht ging.

Bovenal vind ik het jammer, zowel voor Peters zelf die nu wellicht met veel te veel spijkers aan de schandpaal wordt genageld, maar ook dat dit weer aangegrepen wordt om iets te zeggen over hypocrisie in het literaire wereldje. Dat is wat de buitenwereld namelijk onthoudt: het is daar één pot nat.

Lees hier meer:

Spit krijgt veel positieve reacties van collega’s:

Sanneke Van Hassel Ja, Lize, dit stuk is raak en was nodig. Ikzelf heb nu de vreemde ervaring dat ik wel vaak positief door Arjan Peters ben besproken maar nooit met hem heb geluncht of anderszins. Ik vraag me nu af of ik iets niet zag? Hij las mijn werk echt goed en gaf dat zorgvuldig weer, en dat is nu ergens besmet, dat vind ik ontzettend jammer… Maar belangrijker is dat deze manier van omgaan met auteurs, soms jarenlang, echt niet door de beugel kan en dat dat aan het licht is gekomen. Leve het licht, hoe pijnlijk soms ook.

Jeroen Olyslaegers dit is allicht het meest genuanceerde wat ik over zulke zaken heb gelezen. dank je wel, Lize, want het is ook bijzonder verhelderend. hier heeft iedereen wat aan, zo hoop ik. en inderdaad: het is allemaal zo subtiel dat het moeilijk valt te vatten in een krantenartikel of wat ook waar maar de minste schijn van sensatie mee gepaard gaat.

Kila van der Starre Wat een ontzettend goede en sterke tekst. Dit is precies wat ik erover wilde zeggen, maar dan helder en genuanceerd verwoord. Dank!