De Volkskrant en literatuur

Laten we het even hebben over de Volkskrant en dat wat de krant biedt op het gebied van literatuur (binnen- en buitenlandse fictie). Bitter weinig is mijn conclusie.

Voor een goed begrip van wat ik hier wil overbrengen gaan we even terug naar de affaire rondom Arjen Peters en wel naar de Volkskrant van zaterdag 30 mei. In haar wekelijks column haalt Loes Reijmer aan dat Peters de sterrenwaardering in recensies volgens social media zou inruilen voor seks. Refererend aan Lize Spits analyse van de kwestie en de reactie van anderen (lees: niet gerecenseerde mannen) hierop stelt Reijmer dat het velen niet al te veel moeite kost te geloven dat er ‘daadwerkelijk seks voor sterren zou zijn geruild’. Toen ik dit las, dacht ik nou, dan is deze potentieel ongewenste situatie gelukkig voor altijd passé: de Volkskrant geeft namelijk nauwelijks sterren voor literaire fictie.

In dat licht bezien is het dan ook nogal wonderlijk dat Jet Steinz, de wekelijkse barometer voor bestsellers en toptiens, een week later schrijft dat de laatste tijd vijfsterrenrecensies zorgen voor verkoopsuccessen in de boekwinkel (‘uitverkocht’) zorgen. Dan zeg ik: daar draagt de Volkskrant dan in ieder geval bijzonder weinig aan bij.

En dit is mijn punt: als ik de zogeheten zaterdagse Boeken&Wetenschap-bijlage van ‘de laatste tijd’ – ik breid dit uit naar het laatste half jaar – bekijk, turft u met mij mee, dan is het zo dat er gemiddeld minder dan één literaire (binnen- en buitenlandse fictie) recensie per week in de krant staat. Mager, erg mager. Sterren worden door de Volkskrant dan ook nauwelijks meer uitgedeeld, de vrees dat deze voor seks zullen worden geruild is dan ook volstrekt imaginair.

Wiebren Rijkeboer

(Afbeelding via het Rijksmuseum)