Gedicht: Catharina van Daalen – Corona, een sonnettenkrans (2)
2.
Ondanks dat we niet weten wat er schort
onderliggend lijden niet erkend
zwakheid zijn we al jaren gewend
onkruid vergaat niet, zeg je altijd, hoort
het schuifelende tempo er allang bij
van opa geweest, de wandelstok
elke stap zegt geruststellend tiktok
lopen we met je op, nemen mee, langszij
adem ratelt op het midden van de dag
met nieuwe hoest die niet meer stopt
het geluid van stikken opent je mond
je lichaam dat slap in mijn armen lag
schokkend dansend zonder kracht
virusdruppels waaieren in het rond
Catharina van Daalen
(foto: CDC/ Alissa Eckert, MSMI; Dan Higgins, MAMS, publiek domein)