We lopen door de Groningse binnenstad. Het zijn Hondsdagen. De koperen ploert duwt de dag tot een dikke okerkleurige koek. Ik moet denken aan de film Hundstage uit 2001 van Ulrich Seidl. Grote buiken in kleine Weense achtertuintjes, een grasmaaier en een beetje sm in onbarmhartig licht. De kleine levens lossen traag op in de kokende stroop van hete Oostenrijkse julidagen. De hitte sloopt de innerlijke motieven onder het initiatief vandaan. De verveling zindert en de krekel zingt zijn lied.