Op zijn blog reageert Jan van Mersbergen ook op het taalgebruik in Ik ga leven van Lale Gül. Eerst gaat hij in op de controverse:

Een reeks tv-optredens stuwen [sic] het boek naar de top van de bestsellerslijst, wat de uitgever al wist toen hij naast Gül aanschoof op tv om te melden dat hij hoopte dat ze niet zou stoppen met schrijven.

Daarna stapt hij over naar het taalgebruik van Gül:

Teunis Bunt noemt het een belangrijk boek, maar soms [sic] wel de foutjes op, uitdrukkingen die niet kloppen, maar die ik wel grappig vind.

Daarna komt er een samenvatting van wat eerder op Tzum stond over de kwestie. Tot slot pakt Van Mersbergen een paar boeken uit de kast waarin ook formeel taalgebruik zit en hij komt tot de conclusie:

Niks is nieuw. Behalve dat ze jong is, een vrouw, en van Turkse komaf. Je hoeft het boek niet gelezen te hebben om te zeggen: Dit [sic] is geen literatuur. Het staat vol foutjes. Ze gebruikt slang. Ze moet eerst Nederlands leren. Allemaal argumenten van mensen met een oordeel groter dan hun boekenkast.

Maar inderdaad: niks is nieuw. De taal, de vertelstem, de technieken, de ophef, de heerlijk serieuze reacties op bewuste taalfoutjes (of onbewust, wie gaat het zeggen?). Ik vind het geweldig dat gezien de verkoop het boek de winnaar is.

Van Merbergen gaat het boek nu wel lezen.