Recensie: Yentl van Stokkum – Ik zeg Emily
Harde passie
Een debuutbundel die staat als een huis, dat is Ik zeg Emily van Yentl van Stokkum. Alle gedichten cirkelen rond een fascinatie voor de reeds lang overleden schrijfster Emily Jane Brontë. In prozaïsche taal bezingt Van Stokkum haar obsessie. Al lezend in Ik zeg Emily word je mee op sleeptouw genomen en neemt ook van jou een gevoel van bezwering bezit. Van Stokkum trekt de scheidslijnen op tussen de volhardende dichter en de onbevangen lezer door tegelijkertijd de dode schrijfster en de lezer te adresseren. Dat grenzeloze komt vooral tot zijn recht in de gedichten waarin ze abstracte zaken onderzoekt, zoals de aard van oprechte liefde:
DIT ZIJN DE HOOGTIJDAGEN
tussen ons hangt spanning als een spinnenweb
ik bid dat het minder broos is dat het krachtig is dat niemand er doorheen kan lopenwe hebben een taal ontwikkeld uit het wisselen van blikken en het tikken van vingers
kinderlijk onschuldig en liefwe lachen veel
ik weet ook niet waarom ik mezelf steeds in jouw buurt terugvind
dingen gebeurenwe raken elkaar terloops aan en het is niet terloops
de rand van mijn hand is statisch wanneer jij de jouwe verplaatstwe praten veel
wanneer je zegt dat je me mist weet ik zeker dat dit tijdelijk is
(maar daar zijn we nog niet)we raken elkaar aan en spelen niet meer dat het een ongeluk is
jij kust mijn voorhoofd en ik ben bang
voor hoe kwetsbaar ik ben(dit overkomt me zelden)
ik wikkel me om je heen ik wikkel woorden om je heen
ik probeer je te omsluitenvan bovenaf kijk ik naar mezelf
ik schud mijn hoofd en mijn haar valt zoals altijd voor mijn gezicht
je strijkt het eruit
mijn haar is geen harnasik hecht me sneller dan verwacht
het is reden tot paniekomdat ik gelukkig ben schrijf ik weinig
Toegankelijk zijn de verzen: zonder moeilijke beeldspraak, over elkaar buitelende stijlfiguren of al te creatieve neologismen. Van Stokkum schrijft verhalende poëzie die uitwaaiert, breed meandert. Ze weet een magische sfeer op je over te dragen, met haar obsessieve verzen die in je hoofd gaan rondspoken. De belangrijkste vraag die ik mezelf stel als ik een debuut gelezen heb, is of ik uit zal zien naar een tweede werk. Op die vraag volgt hier een volmondig ja. Bij Yentl van Stokkum is er geen ruimte voor halfslachtigheid, enkel voor harde passie. En zeg nou zelf, wie wil er nu niet meegezogen worden in ‘het soort liefde dat ons overspant zoals de hemel ons nacht na/nacht overspant’?
Miriam Piters
Yentl van Stokkum – Ik zeg Emily. Hollands Diep, Amsterdam. 96 blz. € 21,99.
Lees ook de recensie van Jan de Jong over deze bundel.