Het antwoord op de vraag uit de kop is voor ons bij Tzum helder: nee! De bekendmaking van de longlist van de Boekenbon Literatuurprijs was een ontmoedigende gewaarwording voor Annelies Verbeke. Op Facebook reageert ze aldus:

Na twee vorige titels op de ECI shortlist (voorloper van de Boekenbon Literatuurprijs), het me verweven met 4300 jaar literatuurgeschiedenis en 18 unaniem lovende recensies voor Treinen en Kamers, werd het boek niet eens op de longlist opgenomen van de Boekenbon Literatuurprijs 2021. En nee, ik ga dat nu eens niet waardig dragen. Het is ook persoonlijk. Bij de Libris, die andere kans, worden verhalenbundels al jaren om commerciële redenen verboden. (Bij de boekenbon mag er nog 1 meedingen.)
Dus weer niet gered.
Ik denk dat ik na twintig jaar nu eindelijk maar eens moet luisteren naar de roep (of de instructie) op zoek te gaan naar een handdoek en een ring.
Voor de komende vele jaren wordt het hoe dan ook lesgeven en theater – insjallah.
Bedankt voor het lezen.
(Diepe buiging. Gaat af.)

Onder haar bericht staan veel oproepen om gewoon door te gaan. De mooiste komt van ex-criticus Mark Cloostermans:

Ik zal je een argument uit het ongerijmde geven.
Enkele maanden geleden heb ik mijn boekenkasten uitgewied. Het was kort na een verhuizing waaruit ik de conclusie getrokken had: “Dit doe ik niet nog een keer. Er moeten boeken weg. En veel.”
En enkele van de boeken die ik besloot uit de “collectie” te verwijderen waren jouw twee verhalenbundels, “Groener gras” en “Veronderstellingen”. Indertijd met plezier gelezen, maar ik was er niet erg aan gehecht en dacht: die kunnen ook weg, je zal zien dat die bij herlezing tegenvallen.
Dus eerst herlas ik, voor alle zekerheid, nog een paar verhalen uit “Groener gras”. Vervolgens de hele bundel. En daarna “Veronderstellingen”, van kaft tot kaft. Lang verhaal kort: in plaats van twee Verbekes uit mijn kasten te verwijderen, heb ik er nu drie staan — want ik heb ook “Halleluja” aangeschaft.