Schokkend bericht van Pim Lammers op zijn Facebook-pagina. De kinderboekenschrijver van onder meer Het lammetje dat een varken is zou in de Kinderboekenweek een optreden op verschillende scholen, maar hij werd tot twee keer toe op het laatste moment afbesteld, want ’twee scholen hadden ontdekt waar mijn boeken over gaan en besloten dat ik niet meer welkom was in de klas.’ Lammers schreef een brief aan de directeur van een van die scholen.

Beste schooldirecteur,
Vandaag zou ik eigenlijk op uw school voor de klas staan. Ik had het al helemaal voorbereid: gedichten verzameld, opdrachtjes bedacht. En ik had er zin, de kinderen hopelijk ook. Maar twee dagen geleden werd ik door iemand van uw school afgebeld: de onderwerpen waar ik over schrijf, gender- en seksuele diversiteit, passen niet helemaal bij ‘de identiteit van de school’.

Een filmpje op uw website begint met de zin: ‘Iedereen is welkom hier.’ Maar waarom mocht ik niet komen? Of, nou ja, ik mócht wel komen – zolang ik het dan maar niet ging hebben over ‘bepaalde onderwerpen’. Mocht ik niet voorlezen uit ‘Het lammetje dat een varken is’? Moest ik mijn vriend verzwijgen als er door een kind werd gevraagd of ik een vriendin had?

Het is 2021, we leven in Nederland. Hoewel ik vaker negatieve opmerkingen heb gekregen op mijn boeken, had ik niet verwacht dat ik écht geweigerd zou worden op een basisschool.

Het telefoontje deed pijn – ik zat zelf in groep 7 toen ik voor het eerst verliefd werd op een jongen. Het was een verwarrende en vooral ook eenzame periode: ik wist niet wat het woord ‘homo’ precies betekende en ik dacht dat ik de enige was die zich zo voelde. Het had me heel erg geholpen als er op mijn school open over gesproken werd. Of als ik mezelf had teruggezien in films, op SchoolTV, in kinderboeken. Al was het maar in één gedicht dat een schrijver zou hebben voorgelezen tijdens een dichtworkshop.

Ik moet denken aan alle klassen die ik vandaag zou ontmoeten. Aan de jongens die verliefd worden op jongens, aan de meisjes die verliefd worden op meisjes. Wist u eigenlijk dat er in elke klas gemiddeld één kind zit dat zich niet helemaal thuis voelt binnen de hokjes ‘jongen’ en ‘meisje’? Ik heb met ze te doen. Een school hoort een veilige omgeving te zijn, een omgeving waar kinderen zich thuis voelen en zichzelf kunnen, durven en mogen zijn. Een school als die van u kan verregaande gevolgen hebben voor deze kinderen, niet alleen op jonge maar ook op latere leeftijd.

Hieronder een gedicht van mij dat ik deze Kinderboekenweek nog heb voorgelezen aan een groep 7. Eén jongetje zei meteen daarna: ‘Maar dat hoeft helemaal niet stiekem, dat mag gewoon hoor!’

Hij had gelijk: op zijn school hoefde het helemaal niet stiekem, op zijn school mocht het gewoon. Was dat ook maar zo op uw school.
Met vriendelijke groet,

Pim Lammers