Afgelopen vrijdag gingen we naar het Residentie Orkest. Toen het concert (Verdi’s Messa da Requiem) was afgelopen brak de toegift uit: het applaus. Na een niet door mij bijgehouden aantal minuten keek mijn geliefde mij aan met een blik van ‘ik zou onderhand wel een glas wijn lusten’. Ik legde haar uit dat het applaus een vrijplaats is voor nette mensen om enige tijd te joelen en vroeg haar namens mij nog eens extra hard op haar vingers te fluiten.