Recensie: Jacques Vriens – Het Dassenpad
Rustgevende wandelicoontjes
Na het lezen van Het Dassenpad van Jacques Vriens vraag ik me af of er ook schrijvers zijn die níét wandelen. Goethe, Carmiggelt, Rosenboom, Proulx en Van Zomeren, allen wandel(d)en om te kunnen schrijven. De een gebruikt de stad om zijn hoofd leeg te maken, de ander kan niet zonder dagelijkse lange wandelingen door bos en beemd. En ook bij kinderboekenschrijver Jacques Vriens lijkt wandelen een voorwaarde om mooie boeken af te leveren.
In de fraai vormgegeven serie Terloops schreef Vriens het dertiende deeltje, Het Dassenpad. Het pad slingert ten oosten van zijn woonplaats Gronsveld door het Savelsbos. Hij wandelt er bijna dagelijks en ziet er vooral sporen die dassen achterlaten. De ‘gestreepte nachtbrakers’ zelf kent hij vooral uit het wereldberoemde verhaal De wind in de wilgen van Kenneth Grahame.
Volgens de Franse filosoof Frédéric Gros is om te vertragen nooit iets beters verzonnen dan wandelen. En vertragen in de breedste zin van het woord lijkt voor Vriens een belangrijke reden om er op uit te gaan: ‘Wanneer ik aan een boek werk, maak ik vaak in de loop van de dag dit ‘rondje bos’ om na te denken of even afstand te nemen. Ook als ik vastzit in een verhaal wil een flinke wandeling nog weleens helpen.’ Wandelen als smeerolie voor een krakend en piepend brein.
Vriens is in Het Dassenpad, zoals hij zelf ook opmerkt, terughoudend met natuurbeschrijvingen, maar dat maakt zijn wandeling door het Savelsbos er geenszins saai op. Via oude veldnamen, die stammen uit een tijd dat kaarten nog niet bestonden, neemt hij je mee langs karakteristieke plekken. Subtiel verweeft hij zijn liefde voor het Limburgse landschap, de mensen, de processie en het dialect met het lopende verhaal. Het boekje telt nog geen 65 pagina’s, maar dat is genoeg voor mooie zinnen als: ‘De alimentatie was zo minimaal dat je er net een huisdier van kon houden.’
Het Savelsbos is alle fases van Vriens’ leven een plek om naar terug te keren. Hij verwerkt er de dood van zijn jong gestorven broer, luistert er met zijn vrouw naar de vogels en vertelt zijn leerlingen en kleinkinderen spannende verhalen. Net als in de meeste andere deeltjes van de Terloops-serie blijkt ook bij Vriens dat een rijke natuur dichtbij huis garant staat voor een leven lang geluk. Hopelijk gaat Van Oorschot alleen daarom al nog lang door met deze fraaie wandelicoontjes.
Aaldrik Pot
Jacques Vriens – Het Dassenpad. Uitgeverij Van Oorschot, Amsterdam. 64 blz. € 12,50.
Mooie recensie. Heel herkenbaar, wandelen in de natuur om je hoofd leeg te maken en nog veel meer