Nieuws: Boekenchef Het Parool vindt nieuwe roman Ilja Leonard Pfeijffer ‘best wel een hele kluif’
Aanstaande dinsdag ligt de nieuwe roman van Ilja Leonard Pfeijffer in de boekwinkels, Alkibiades getiteld. De regionale krant Het Parool plaatste vandaag (nog) geen recensie over de roman, maar boekenchef Marjolijn de Cocq werd wel geïnterviewd over haar leeservaring.
Volgens de Cocq gaat de nieuwe roman van Pfeijffer ‘over ambitie en falen, over liefde en verraad. En over heel veel geschiedenis van de Peloponnesische Oorlogen’. Enfin, dat zegt niet zoveel, maar gelukkig gaat het interview verder:
Lekker dik boek? Grand Hotel Europa was al best dik!
Dat was ‘maar’ 552 bladzijden, Alkibiadas telt er 960. Toegegeven, waarvan 200 bladzijden alleen al aan verantwoording, want ILP [Ilja Leonard Pfeijffer] baseert zich op oude teksten en blijft in de toon, stijl en denktrant zo dicht mogelijk bij de wereld van Alkibiades. Op de site alkibiades.nl verzorgt de auteur een reeks minicolleges.Oei, dat klinkt als een hele kluif?
Best wel: wees voorbereid op (hele) lange zinnen met (heel) veel bijzinnen. Op veel Griekse namen. Op veel strategische verwikkelingen en veldslagen. Op redevoeringen en replieken. Maar het boek is voorzien van speciaal gemaakte kaarten waarop alle locaties terug te vinden zijn.Er valt ook veel te lachen met Alkibiades, in het bombast dat ILP als geen ander beheerst. En te genieten, bijvoorbeeld van de clash tussen de Atheense en Spartaanse levensstijl en van de totale decadentie van het nomadische Perzische hof. Er zijn glansrollen voor de filosoof Sokrates als grote liefde van Alkibiades en voor zijn echtgenotes Hipparete en Timandra met wie hij, in tegenstellen tot de mannen van zijn tijd, wél spreekt. Was hij inderdaad een overloper die Athene verried? Allemaal ingrediënten die maken dat de plot, aldus de auteur, ‘vanzelf al een Netflixserie is’.
Al te menselijk is het onder de indruk te geraken van omvang, breedspraak en volume. Zeker wanneer er,desondanks, heus sprake is van enig talent welk ook de academisch geschoolde criticaster en tot normatieve content geneigd zijnde televisieredacties, zouden kunnen bewegen tot mildheid in oordeel waarna hele volksdelen middels het televisiescherm tot aanschaf van aan de figuur gerelateerde produkten kunnen worden bewogen. We noemen dat het Ko van Dijk effect.