Column: 80 woorden | Hoe het toeval ons bij Hallo Venray in Andijk bracht
1992
NAP +0,5
Voor een zeiltochtje op een lome zomerdag waren we vermetel genoeg. Niet per se handig genoeg. Vroeg in de middag sloeg het weer om. Een spijkerharde noordoostenwind dreigde ons op de dijk bij Andijk te werpen. Met slordig gestreken zeilen en een gebroken breekpen in de buitenboordmotor kregen we een sleepje naar de haven. Daar lonkten reeds de bastonen van het juist ontstoken Dijkpopfestival. Voor rampspoed waren we te jong. Voor het toen razend populaire Hallo Venray precies oud genoeg.