In 2019 stond er een interview met Jon Fosse in de Volkskrant. Het is altijd goed om het eigen archief door te spitten in het geval van overlijdens en prijzen. Als een auteur de Nobelprijs wint is het extra fijn als er een interview op de plank ligt. Er was gisteren echter één klein probleempje. De interviewer destijds was Arjan Peters en in de tussentijd is er wel een arbeidsconflict uitgevochten.

In het nieuwsbericht van Wilma de Rek over de Nobelprijs staat een citaat uit het interview met Jon Fosse door Arjan Peters. In eerste instantie werd naar dat interview gelinkt. In tweede instantie was de link verdwenen. Op Facebook zette Peters zelf maar een link naar het interview; Henk Steenhuis reageerde.

Hendrik Steenhuis
Erg ongebruikelijk, die enorme bescheidenheid van de Volkskrant. Ze citeren uit een interview met deze Nobelprijswinnaar en zetten er niet bij dat het een interview uit de eigen krant betrof! Ook de naam van de interviewer is zomaar weggevallen. Raadsels, raadsels…

Arjan Peters
Omdat ik de maker ben.

Hendrik Steenhuis
oh… nou dan hebben ze natuurlijk een punt…. andere mogelijkheid: het was tijdens de redactiestaking hedenochtend;)

Arjan Peters
Neen, ik ben de maker en de chef Boeken citeert nu ineens uit ‘een interview’ omdat ze dan mijn naam niet hoeft te noemen. Dat verrekt De Rek.

Voor mensen die het hele interview willen lezen: de link staat hier.

De reactie van Wilma de Rek:

Ha Coen en andere belangstellenden, het klopt helemaal dat ik in het eerste bericht over Fosse van gisterenmiddag uitgebreid citeerde uit het prima interview dat Peters in 2019 met Fosse had, zelfs in de kop, en ook doorlinkte naar de recensies die hij over zijn werk heeft geschreven. Dat doe ik eigenlijk altijd. Dat Peters in 2020 op onplezierige wijze bij de krant is vertrokken, is voor mij nooit een reden geweest niet royaal naar zijn stukken te blijven verwijzen.
Alleen gebeurde er gisteren iets raars: kort na publicatie van het stuk plaatste Peters een cryptisch stukje op zijn Facebookpagina dat ik niet helemaal kon volgen, maar waarin hij kritiek leek te uiten op het feit dat ik de oorspronkelijke kop die mijn collega’s boven het stukje hadden gezet, had vervangen door een kop met een citaat uit zijn interview erin (‘meester van het langzame proza’, een mooie omschrijving). ‘Dat zal haar leren’, sloot hij af.
Nu wist ik niet precies wát ik moest leren maar ik ben de beroerdste niet, dus heb ik het citaat uit zijn interview maar weer weggehaald – en omdat ik toch bezig was, meteen ook maar de link naar het interview.
Ik had een en ander best op zijn Facebookpagina willen toelichten maar daar kan ik niet bij, aangezien hij mij in 2020 heeft ‘ontvriend’. Gelukkig wijzen collega’s me soms op zijn teksten, zoals gisteren, en hebben we Tzum nog waar iedereen gezellig zijn zegje kan doen.