Een lezer mailde ons dat de Brabantse schrijver Peter Buwalda Tzum had genoemd in zijn column en dat is natuurlijk heel attent van de Volkskrant-columnist. Hij schrijft al maanden over zijn verhuizing dus we slaan hier op de redactie weleens een column over, maar dan is het goed dat hij ons even noemt. In een eerdere column citeerde hij zichzelf nogal ruimhartig en in de column van afgelopen vrijdag doet hij dat weer. En hij vraagt er zelf om: ‘Misschien moet ik mezelf gewoon citeren, kom ik op Tzum, de Groningse trambel waarop ik graag een hengst geef.’ We zijn de beroerdste niet, dus, opnieuw: zoek de verschillen.

20 oktober 2023

‘Als we hier eens lekker willen lachen’, schreef ik ooit, ‘dan voeren we wel eens onze Jurrasic Park-act op, een toneelstukje waarbij we eerst nietsvermoedend naar de vloer kijken om vervolgens de blik traag in groeiende ontsteltenis naar boven te laten glijden, om tenslotte [sic] in een schuddende oerangst, hoofd in de hals, mond open, naar boven te staren, zo van: ‘Schatje, er staat verdomme een tyrannosaurus rex in de kamer, hij heeft zijn complete kop door het plafond geramd, hij vreet de badkuip op!’ Einde zelfcitaat.

Het citaat is nog geen jaar oud:

10 november 2022

Als we hier lekker willen lachen, dan voeren we weleens onze Jurassic Park-act op, een toneelstukje waarbij we eerst niets vermoedend naar de vloer kijken, om vervolgens de blik traag in groeiende ontsteltenis naar boven te laten glijden, om tenslotte [sic] in een schuddende oerangst, hoofd in de hals, mond open, naar boven te staren, zo van: ‘Schatje, er staat verdomme een tyrannosaurus rex in de kamer, hij heeft zijn complete kop door het plafond geramd, hij vreet de badkuip op!’

Wordt vervolgd.