Y.M. Dangre

De verstomming VI

Zwijgen. Roepen. Zwijgen.

Vitten omdat we al tijden en

minnaars lang niet meer aan

elkaar zitten, niet meer passen

op beloftes als op de kinderen

van vroeger.

Zwijgen.

Wij kruisen armen, degens,

bleke stiltes, maar geen

blikken. Wij kijken door elkaar

als door kapotte brillen

en boeien klinken zacht

de gezamenlijke dag aan

onze enkels. Wij

zwijgen om bijeen te blijven.

Yannick M. Dangre

Y.M. Dangre (1987) debuteerde op tweeëntwintigjarige leeftijd met de roman Vulkaanvrucht, bekroond met de Debuutprijs. In 2011 publiceerde hij zijn eerste dichtbundel Meisje dat ik nog moet, die genomineerd werd voor de C.Buddingh’-prijs en de Herman de Coninckprijs kreeg. In september 2012 verschijnt zijn tweede roman Maartse kamers bij De Bezige Bij.

Bovenstaand gedicht maakt deel uit van een ongepubliceerde cyclus getiteld De verstomming.