Nieuws: Gerwin van der Werf neemt het op voor collega Femke Essink bij aantijgingen van Lale Gül
Gerwin van der Werf, recensent van Trouw, heeft wel genoeg van de aanvallen van Lale Gül op Femke Essink, die het gewaagd had enkele kritische kanttekeningen te plaatsen bij de laatste roman van Gül. In Het Parool heeft Gül al twee keer gereageerd op de recensie ven Essink (zie hier en hier). Op Facebook spuwt Van der Werf zijn gal:
Dit loopt de spuigaten uit. Het wordt tijd dat iemand het onvoorwaardelijk opneemt voor recensent Femke Essink. De aantijgingen van Lale Gül, die nu al voor de tweede keer een woedende column wijdt aan Essinks recensie in Trouw over ‘Ik ben vrij’, zijn onterecht, onjuist en stuitend.
Allereerst, beste Lale Gül, wees blij dat er serieuze recensenten zijn die je boek bespreken. Wees blij dat ze jouw teksten open en onbevooroordeeld lezen. Napraters, groupies en haters zijn er al genoeg.
Dan het volgende: denk alsjeblieft drie keer na voordat je lesjes in recenseren of argumentatieleer gaat geven. Je grossiert namelijk in drogredenen (wat heeft ‘woke’ er in godsnaam mee te maken?) en je koestert allerlei misvattingen over wat recenseren is (kritiek mag wel degelijk gaan over de inhoud van het boek, het mag over alles gaan). Je noemt alle medewerkers van Trouw in één beweging ‘dom’ (op X, in de column blijft het bij twee medewerkers die er ‘niets van begrijpen’), je haalt uit naar ‘links’, dat de ‘islam geweldig’ vindt, en ziet voortdurend over het hoofd dat recensente Essink je boek prijst omdat volgens haar iedere jonge moslim(a) een voorbeeld in jou kan zien. Misschien een goed idee om aan dat laatste je volgende column te wijden, want het niveau van onderstaande column is een krant als het Parool onwaardig (overigens, een krant met uitstekende recensenten, benieuwd of zij het met je eens zijn), en de toon van je kritiek is het best samen te vatten in de woorden van Essink zelf: ijdel puberproza.
Ik vond de kritiek van Femke totaal misplaatst op het boek van Lale. Lale schreef haar leven, haar jeugd, wat ik erg heftig vond. Zij groeide op in zo’n andere cultuur en geloof, zo anders dan wij in het westen gewend zijn. Wat een moed om hierover te schrijven. Ik heb dan ook diep respect voor haar, zij koos voor vrijheid, voor leven. Dat heeft haar ook veel gekost, o.a. hetvcontact haar ouders en haar familie.
Ik heb nergens gelezen dat Lale Gul schrijft dat links de islam geweldig vindt.
Moed moet niet worden verward met (literaire) kwaliteit. Toch?
Autobiografische boeken moeten niet verward worden met literaire boeken. Er is momenteel een waterval van autobio, verkoopt kennelijk goed. Lees het, leer ervan, meer hoeft niet.