Nieuws: Manon Uphoff pleit voor meer openheid bij jurybeslissingen nadat Rob van Essen voor de tweede maal de Libris Literatuur Prijs won
Manon Uphoff en Elte Rauch waren uitgenodigd bij Bazarow Live om te praten over het winnen van de Carla Atzema Soroptimist prijs 2024 door Fixdit. De opname van Bazarow Live vond plaats vlak na het winnen van de Libris Literatuur Prijs door Rob van Essen. Liliane Waanders vraagt Manon Uphoff wat ze van de winnaar vindt.
MU: ‘Je mag ervan uit gaan dat een shortlist boeken presenteert die gewoon heel erg goed zijn. Dan betekent dat dus dat als je een boek bekroont dat daar heel vaak allerlei afwegingen en overwegingen een extra rol bij spelen. Het zou interessant zijn om te weten wat dat deze keer is geweest. Esther Gerritsen is vijf keer genomineerd – met deze nominatie mee – voor de Libris Literatuur Prijs. Je kan best de vraag stellen: goh, opvallend dat ze hem dan weer niet gekregen heeft. Zoals je ook kunt zeggen: nou Rob van Essen heeft hem nu voor de tweede keer gekregen; welke hele extra dwingende reden, behalve dat het een verdomd goed boek is, maar ik ga ervan uit dat alle vijf boeken verdomd goed zijn en dat kun je ook in de recensies en besprekingen terugvinden, dus welke hele zwaarwegende, extra reden is er dan, als je mijn redenatie volgt dat ze in kwaliteit niet voor elkaar onder doen.’
LW: ‘Zouden die overwegingen publieker moeten?’
MU: ‘Ik zou het best fijn vinden als we daar wat vaker in openheid een gesprek over zouden kunnen voeren. Wat speelt dan een rol in die juryberaadslagingen? Daar mag je niet over uit de school klappen als je in de jury van de Libris Prijs zit, maar ik denk dat dat best heel fijn is om ook na prijzen, of voorafgaand aan, eens wat vaker met elkaar te hebben over: hoe doen we dat eigenlijk? Hoe meten we dan die kwaliteit? Wat zetten we tegenover elkaar? Wanneer vinden we iets eigenlijk heel goed en wanneer vinden we het net wat minder goed? Eigenlijk best raar dat daar een soort geheimzinnigheid overheen ligt waar je heel moeilijk grip op krijgt. En het lijkt me gewoon ook heel erg leuk om dat gesprek meer in de openbaarheid te voeren.’
‘Hoe meten we dan die kwaliteit?’
That’s the question!
Dat iemand vaker genomineerd is, maar niet heeft gewonnen, is natuurlijk een kul argument- er zijn plenty acteurs en actrices met meerdere Oscar nominaties, maar zonder beeldje. Het winnen is geen kwestie van aan de beurt zijn.
Literaire prijzen zijn als het ware een jury sport, en een jury beslist, niet het publiek, niet de fans, niet de trainers c.q. uitgevers en de deelnemers al helemaal niet.
Suggereert ze nou dat Van Essen won omdat hij een man is? In 2022 en 2023 won een vrouw. Ze kent die Gerritsen vast persoonlijk. Het is geen feminisme om voor de belangen van je lunchvriendinnen op te komen.
Tja, hoe meten we de kwaliteit? Dat is een goede vraag.
Neemt de kwaliteit toe, door meer vrouwen te nomineren?