Arnon Grunberg heeft na een vijfentwintigjarig dienstverband zijn ontslag ingediend als columnist bij Humo. Aanleiding is de column van Herman Brusselmans van vorige week waarin hij schreef dat hij iedere Jood die hij tegenkwam een puntig mes los door de keel wilde rammen. Humo vond het satire, maar haalde de column later toch offline.

Gisteren bleek door middel van een opiniestuk in De Standaard dat Grunberg het zwaar oneens was met de Humo-hoofdredactie. Volgens Grunberg bevatte Brusselmans’ column een gevaarlijke vorm van satire, namelijk revisionisme. Hij herkende onder andere overeenkomsten met een SA-lied uit de jaren 30 van de vorige eeuw. Daarnaast waarschuwde hij dat Gaza als excuus wordt gebruikt om het vloeien van Jodenbloed te propageren. Dat Humo dit niet erkende in het uitgebrachte statement vond Grunberg kwalijk.

De Humo-redactie reageerde vervolgens op de journalisten van De Standaard dat ze liever hadden gehad dat Grunberg eerst met zijn kritiek bij hen was langsgekomen, want dan hadden ze erover kunnen ‘debatteren’. Desalniettemin bleven ze Grunberg als een gewaardeerd columnist zien, net als Brusselmans. Wat Humo betreft bleef Grunberg voor het weekblad schrijven.

Wat Grunberg zelf betreft niet, blijkt nu, want hij heeft de redactie vandaag een ontslagbrief gestuurd. Daarin staat onder andere te lezen:

In het satirisch universum, ik schreef het al, is alles van betekenis ontdaan, en is het verschil tussen een grap en het Derde Rijk, tussen Gaza en Louis Vuitton marginaal.

Ook het verschil tussen veinzen dat je geen historisch besef hebt en werkelijk geen historisch besef hebben is uiteindelijk nihil.

In zo’n universum moet men inderdaad niets persoonlijk nemen, omdat het enige wat telt het vermaak is dat de moegestreden consument in de mond dient te worden gelepeld, ongeveer zoals het Amerikaanse leger indertijd op Guantánamo Bay gedetineerden het regime van dwangvoeding oplegde. Dat er vooral geen zand in de machine sluipt. Laat niemand iets persoonlijk nemen, want niets is persoonlijk. Massamoord, fabrieksarbeid, dwangvoeding of dwangvermaak, allemaal even onpersoonlijk.

(…)

Ik ben voor een zo ruim mogelijke opvatting van vrijheid van meningsuiting. Ik zou het recht van neonazi’s om te demonstreren verdedigen, maar dat betekent niet dat ik mee hoef te lopen in de demonstratie. Het staat jullie vrij revisionisme in jullie blad te bagatelliseren en te verwelkomen, maar dat betekent niet dat ik naast de revisionist wens te publiceren.

Er is een ondergrens, ik had niet gedacht dat ik dit ooit zou opschrijven, en die is bereikt.

Mijn medewerking aan jullie weekblad, mijn deelname aan jullie satirische gemeenschap komt hiermee, met onmiddellijke ingang zoals dat dan heet, te vervallen.

Grunberg beëindigt zijn brief met dat het hem spijt dat hij 25 jaar heeft uitgemaakt van die gemeenschap.

Adjunct-hoofdredacteur Matthias Vanderaspoilden van Humo laat aan persbureau Belga weten: ‘Wij betreuren deze beslissing en wensen Arnon Grunberg te bedanken voor 25 jaar samenwerking’