11/10/2012

Een stel inheemse dansers in het niet tropische Frankfurt weet het publiek wel de nodige geestdrift mee te geven. Nieuw-Zeeland is dat jaar het gastland (vraag op de blauwe sofa van het ZDF aan een auteur uit dat land: ‘Is er ook een oud Zeeland?’ Antwoord: ‘Ja, dat schijnt ergens in Nederland te liggen, maar dat is oud en niets aan.’)

Je moet altijd even acclimatiseren op de Buchmesse. De enorme hoeveelheid stands met mensen benemen je de adem en de lust om ooit nog een boek te lezen of te schrijven. Dit is handel. Even later ben je de drukte gewend en zie je ook leuke en aardige mensen voorbijkomen met hart voor het boek.

Lex Jansen is zo iemand. In de stand van Bruna en De Arbeiderspers (het blijft wennen) praat hij vol lof over zijn auteurs. Hij is zelf ook op zoek naar nieuwe boeken om in te kopen, maar er is op dit moment niet echt een bestseller waar iedereen achteraan loopt volgens Jansen.

Richard Ford vertelt intussen voor de Duitse tv-camera’s waarom hij op Obama stemt. Welke rol hij als wereldberoemde auteur kan spelen bij de verkiezingen vraagt de presentator. Ford moet hartelijk lachen. De rol van een Amerikaanse intellectueel is marginaal. Hooguit kan hij de verkiezingsborden van de buren, die voor Romney stemmen, uit de grond trekken.

Na Ford is Herta Müller aan de beurt. Het publiek neemt toe. Müller wordt gevolgd door een cameraploeg die ook de tv-opnamen weer registreren. Ze staat een tijdje naast mij te wachten voordat ze het podium op mag. ‘Moet u nu denken aan Zweden?’ vraagt iemand. Het duurt dan nog een half uur voordat de nieuwe Nobelprijswinnaar bekend gemaakt wordt.

Heb tot nu toe weinig reacties gehoord over de nieuwe Nobelprijswinnaar. Ga zo maar eens naar de Chinese hal om te kijken of men daar in euforische stemming verkeert.

Patrick Everard van de Historische Uitgeverij is intussen wel tevreden. Zijn halve fonds wordt in het Chinees vertaald. Zelfs met Hadewijch is men bezig. Mooi resultaat. Helaas geen potentiële Nobelprijswinnaar meer.