Het is de chronisch aandachtszieke schrijver A.H.J. Dautzenberg weer gelukt: rumoer opwekken met maximale aandacht voor hemzelf. In De Balie sprak hij een column uit die ging over Tonio van A.F.Th. van der Heijden. Niet eens het boek, meer het omslag.

Ik vraag het me al langer af: zouden de mensen het boek van je vader kopen uit medelijden? Of, en nu word ik gemeen, zijn de kopers ordinaire ramptoeristen? Misschien zien de mensen hun aankoop wel als een amulet dat ze beschermt tegen het onheil dat je ouders is overkomen? Eigenlijk kan het me ook niet zo veel schelen, wat mij irriteert is dat ik je anachronistische pruikenkop overal tegenkom.

De complete column is hier na te lezen. Opvallend is dat de schrijver hunkert naar kritiek.

Naar aanleiding van deze woorden word ik natuurlijk verketterd, vanuit dezelfde motieven waarmee de recensenten het boek van je vader unaniem de hemel in prijzen en jury’s het boek bekronen.

En die krijgt hij natuurlijk, zoals hier op de website van Trouw en hier op Geen Stijl (o nee, dat zijn bijna allemaal adhesiebetuigingen).

Update: het ligt toch allemaal anders.