In de nieuwste VARA-gids toont Ronald Giphart zich nauwelijks onder de indruk van het afscheidsgedicht voor Beatrix dat Ramsey Nasr in zijn functie als Dichter des Vaderlands voorlas bij De Wereld Draait Door: ‘ik zat schaterend voor de buis.’ Giphart waardeert Nasr als acteur, maar het gedicht voor diens ‘Q.I.L.F’ raakte niet de gevoelige snaar bij Giphart.

Met zalvend pathos declameerde Nasr in een soort zelfpersiflage zijn indrukwekkende verzen. Na zijn gevoelvol gedragen woorden zweeg hij ernstig, overmand door de emoties die zijn plechtstatige zinswendingen bij hem hadden opgeroepen. (…) Het is precies deze gevoelige stilte en de door leed overmande blikken die poëzie vaak zo hilarisch lachwekkend maken. Ik volg ze al een jaar of dertig, dichters die hoesten, pruttelen, zuchten en poseren intens onder de indruk te zijn van hun eigen pathetiek.

Giphart roemt, als tegenhanger, een optreden van Nico Dijkshoorn als dichter en besluit met ‘Leve de oprechte poëzie.’