Rascha Peper, originally uploaded by coen peppelenbos.

Een kroniek van een aangekondigde dood, dat was de kleine hoeveelheid columns die in NRC Handelsblad verscheen, nadat ze in diezelfde krant had geschreven dat ze niet beter zou worden. Alvleesklierkanker kent geen pardon, bijna nooit althans.

Ik heb haar enkele keren geïnterviewd. Deze foto is genomen bij haar thuis, in 1999. De aanleiding voor het gesprek was de novelle Dooi. In diverse interviews had ze verteld over de schoenendoos vol krantenberichtjes die misschien een aanleiding waren voor een boek. Ik vroeg of die doos echt bestond en even later poseerde ze met een volle schoenendoos op schoot.

Ik houd erg van haar boeken, vooral vanwege de subtiele psychologische wendingen die sommige romans en verhalen hebben. ‘Ridders’ is een perfect verhaal.

Van de mens achter de schrijver hoef je in het algemeen niets te verwachten. Peper was een uitzondering. Die schreef een felicitatiekaartje als je een nieuwe dichtbundel had geschreven. Dat hoeft iemand niet te doen. Ik schreef bij elk nieuw boek van haar een recensie.

Na de aankondiging van haar dood in de krant schreef ik haar een kaartje met wat ontoereikende woorden. Dat zijn van die kaartjes die je uitstelt. Ik was verbaasd toen ik ook nog een kaartje van haar kreeg als antwoord. Dat heeft ze bij veel mensen nog gedaan. die laatste maanden, hoorde ik.

De schoenendoos kan bij het grof vuil. Er is niemand meer die de berichtjes kan veranderen in romans vol personages die hun passies najagen. Een schrijfster van ouderwets goede verhalen, een bijzonder aardige vrouw, is overleden.