Column: Guus Bauer – Paal en perk
Paal en perk
Uw inktslaaf beleefde een afwisselende week. Bij de bouwmarkt moest hij kiezen tussen de verven Powerdeck en Perfection. De meubelgigant had verschillende special offers en de nieuwe bril die hij kreeg aangemeten heet Reflex Vision en past volgens de verkoper helemaal bij een modern lifestyle. Bij het restaurant waartegenover uw Bob the Builder tijdelijk bivakkeert, kan je een discount krijgen en word je een friend with benefits na een like van de Facebookpage.
De nieuwslezer op de bouwvakkersradio schetste een worst case scenario en een zeilster die in het sportgedeelte aan het woord kwam, had naar eigen zeggen een solid wedstrijd gevaren. Even daarvoor waren de clevere acties van een voetbalspits bejubeld. De celebritywatcher had in het shownews een soapy in het vizier. ‘Zij is een eyecandy die kan uitgroeien tot een big star.’
Vanaf woensdag stonden gelukkig een paar colleges bij de zuiderburen op het programma. Een tweetal dagen Vlaams ter heling. Nadat uw inktslaaf zijn callsheet had uitgeprint voor zijn optreden van vandaag bij het internationale literatuurfestival City2Cities in Utrecht, stapte hij met blij gemoed in de Intercity.
In de stiltecoupé negeerde hij de verschillende muziekstijlen die uit oordopjes klonken en verzonk in Niets weerstaat de nacht van Delphine de Vigan. Bij terugkomst diende hij de Franse successchrijfster te interviewen. Naast hem beantwoordde een Nederlandse zakenvrouw aan de lopende band telefoontjes. ‘Business as usual,’ zei ze. ‘Kent u de hotspots in Mechelen?’
Uw gastdocentje zag tot zijn verbazing dat het instituut dat decennialang eenvoudigweg de Katholieke Hogeschool Mechelen heette en nog niet zo lang geleden was omgedoopt tot Lessius College ineens een nieuwe naam draagt: Thomas More College. Men werft de moderne leerling met slogans als: Expect More Challenges en Lessius Is More. De Eerste Wereldoorlog in Nederland, Midden- en Oost-Europese literatuur, het IJzeren Gordijn. Zouden deze issues de post-graduates nog wel aanspreken?
‘Mevrouw De Vigan spreekt goed Engels,’ had de publicrelationsmanager van de uitgeverij bezworen. Het Frans van uw nègre is gelukkig voldoende om de belangrijkste vragen te stellen. Kijk, dat is de other side of the coin van taalpurisme. Maar uw inktslaaf, wiens vaste thema is grenzen, begrenzen en grenzen verleggen, pleit toch voor enige paal en perk.
Guus Bauer