Gedicht: Jannah Loontjens – Slik
Slik
Nog voor de foetus geboren wordt kan hij
sterven. We zijn er nooit te jong voor.
De vrouw krijgt een zaadje van de man,
legt hij uit. Mijn zoontje vraagt of de vrouw
het lang in haar hand moet houden. Ik voer
een gesprek, staar naar het donkerrood
van bladeren tegen hemelzeil. En denk dit.
Dit zie ik. Dit wil ik vasthouden. En dan is het er
nog even. En al niet meer.
Ik leg dit vast. Sterven kunnen we. We zijn
er nooit te jong voor. Ik ben nog niet klaar.
Alsof het een grap is, is dood omkeerbaar.
Is de champignon die ik in plakken snijd
dood? Alles wat gekauwd en gegeten wordt.
Doorslikken alleen telt niet. Jouw zaad
dat ik inslik. Ook Jonas in de walvis leeft nog.
Jannah Loontjens
Jannah Loontjens werd geboren in Denemarken en groeide op in Zweden en Nederland. Ze publiceerde vier dichtbundels en twee romans. Recent verscheen van haar hand het essayboek Mijn leven is mooier dan literatuur: Een kleine filosofie van het schrijverschap. Haar laatste dichtbundel Dat ben jij toch is zeer enthousiast onthaald en is net aan een tweede druk toe. Zie ook: www.jannahloontjens.nl
(foto: Martijn van de Griendt)