Als we aankomen bij poptempel Vera zien we dichter en organisator van Kantoorpoëzie Joost Oomen onrustig heen en weer lopen voor het pand. Het is kwart over tien en waar zijn al die bezoekers die zeiden dat ze zouden komen? Oomen wilde graag in Vera staan, omdat illustere voorgangers van hem, zoals Dichters uit Epibreren, daar ook stonden. Maar dan moet er wel publiek zijn. Een half uur later staan er al vijftig mensen in het zwarte gribuszaaltje, nog later is de zaal van voor naar achteren gevuld. Kantoorpoëzie beleeft voor de tweede keer in een week een aflevering buiten het vertrouwde kantoor aan de Herestraat. Donderdag op Noorderzon, zaterdag in Vera.

Anneke Claus

Joos Oomen hoeft zich niet te spiegelen aan het roemruchte verleden van Vera. Hij heeft niet door dat hij zelf (samen met mede-organisatoren Japke Brouwer en Marleen Nagtegaal) iets neerzet wat van veel meer waarde is. Op Kantoorpoëzie staan beginnende schrijvers en dichters, zoals Tjark Holthuis en Jan-Willem Dijk die overtuigende optredens weggaven, naast een P.C. Hooftprijswinnaar als Tonnus Oosterhoff. Op Kantoorpoëzie is er voor iedereen even veel aandacht, wordt naar iedereen even geconcentreerd geluisterd. Op Kantoorpoëzie komen veel jonge mensen af, niet van die stomme die je op tv ziet, maar leuke, aandachtige, jonge mensen. Op Kantoorpoëzie hangt een relaxte sfeer: de mensen gaan op de grond zitten luisteren naar poëzie. En ze zijn even stil als Thora Sveinsdóttir moderne vioolmuziek ten gehore brengt. Op Kantoorpoëzie krijg je weer een beetje vertrouwen in de mensheid en dat komt door het niet in te tomen enthousiasme van Joost Oomen. Gelukkig heeft hij het dus allemaal niet zo door.

Joost Oomen

Jan Glas

Tonnus Oosterhoff

Voormalig stadsdichter van Groningen Anneke Claus (muzikaal ondersteund door Kasper van Hoek) zei tijdens haar optreden dat er een nieuwe bundel in wording was. De huidige stadsdichter Joost Oomen oogstte veel succes met zijn klassieker ‘Hoep in de broek‘. Maar de twee hoogtepunten van de avond waren toch de optredens van Jan Glas en Tonnus Oosterhoff. Ik denk dat er weinig dichtersavondjes zijn waar Oosterhoff met daverend applaus, gejuich en gefluit van het podium stapt.

Ik keek nog eens rond in het zaaltje en zag aan de bovenkant van de muur, langs alle wanden, een lijst met namen van bands die in Vera gespeeld hadden. In 1984 zag ik daar The Gun Club, zes jaar voor de geboorte van Joost Oomen. Deze avond werd afgesloten door Het Vaticaan, een grappig bandje uit Leeuwarden, maar wie uit een tijd komt dat bandleden in Vera nog gewoon in de zaal pisten tijdens een optreden kan wat speels gepluk op de gitaar niet veel indruk maken. Om eerlijk te zijn, stond ik gewoon buiten om mijn oren te beschermen. Wie een indrukje wil hebben Het Vaticaan moet maar naar het rustigste nummer kijken op YouTube waar de zanger van de formatie gezellig meezingt met het Koningslied.