Speciaal voor Tzum bericht uitgever-directeur Mizzi van der Pluijm van uitgeverij Atlas Contact dagelijks vanaf de Frankfurter Buchmesse. Wie ontmoet ze, wat (ver)koopt ze, waar wordt over gepraat?

Woensdag 9 oktober

Aantal uur slaap: 7,5

Aantal stappen/km: 16.108/10,6

Aantal glazen wijn: 0

Gehoord: ‘Frankfurt is my idea of heaven.’ (Andrew Wylie)

Hoogtepunt van de dag: de beurs is eindelijk open

Wat opvalt:

FF woensdag 9 oktober– De roman is terug. De laatste paar jaar was het juist de non-fictie waarin veel nieuwe ideeën en stijl- en structuurvormen werden toegepast. De vervaging tussen fictie en non-fictie leverde interessante boeken op en de roman (toch bij uitstek de vorm om de werkelijkheid te verkennen) was, zoals dat hier omschreven wordt, ‘quiet’.

Dat tij lijkt gekeerd. En wij hebben dus inmiddels al twee romans gekocht. Jessica Nash, onze hoofdredacteur vertaalde fictie, viel voor Divorcio en el Aire van Gonzalo Torné uit Spanje. Een confronterend verhaal over een echtpaar dat op het punt van scheiden staat en met elkaar de echtelijke moeilijkheden gaat bespreken. Maar helaas: de man blijkt alleen over zijn eerste relatie te kunnen praten en gaat steeds verder terug in de tijd. Dat helpt niet echt.

Ook kocht ze de in Amerika nu al geruchtmakende roman what purpose did i serve in your life (de ontbrekende hoofdletters zijn een bewust stijlmiddel) van blogger Marie Calloway. Calloway schrijft over haar seksleven, maar over erotiek gaat het nauwelijks, haar vrijages zijn eerder nietsontziend. Geen romantiek, geen lust, maar een rauwe zoektocht naar identiteit door onderwerping. En niet geschreven in grijstinten-proza, maar een met ‘affectieloos realisme’. Misschien wel de eerste roman die laat zien wat een online coming of age zowel menselijk als literair voor gevolgen heeft. Niks quiet aan, maar luid en duidelijk.

– De proposals verdwijnen. Een proposal is een voorstel waarin de schrijver uitlegt wat voor boek hij wil schrijven, soms met een proefhoofdstukje erbij. Op grond van hooguit 10, 20 A4’tjes werden de vertaalrechten gekocht, niet zelden voor hoge bedragen. Ik lees heel graag proposals, binnen een halfuurtje weet je alles wat je wilde weten. Soms zijn de proposals beter dan de boeken die er uiteindelijk uitrollen. Of het hele boek wordt nooit geschreven of het wordt een heel ander, veel dikker boek. Of het boek komt pas 10 jaar later dan gepland. En daar beginnen uitgevers niet meer aan, ze zijn nu voorzichtiger en wachten af, een boek moet eerst maar eens echt geschreven zijn.

– Uitgeverijen worden van oudsher geleid door inhoudsgedreven mensen, die via de redactionele kant in het vak zijn gekomen. Dat lijkt aan het veranderen. Steeds meer marketing- of communicatiemensen komen aan de top van het bedrijf. De kern van de bedrijven lijkt dus niet meer de schrijver, maar de lezer.

– Het komt regelmatig voor dat bijvoorbeeld Engelse manuscripten eerder in Nederland worden verkocht dan aan uitgevers in eigen land. Hoeveel wanhopigen er in Londen rondspoken zal ik dit voorjaar tijdens de Bookfair wel merken, maar in ons vak gaat het in ieder geval zo slecht in Engeland dat uitgeverijen eindeloos de kat uit de boom kijken. In Nederland hebben we kennelijk nog wel het lef. Laten we dat zo houden.

Mizzi van der Pluijm