Op de site van Renzo Verwer en De Contrabas wordt gemeld dat Iwan Sitniakowsky, oud-criticus van De Telegraaf (op de site van de krant tot nu toe geen enkel bericht) is overleden.

De criticus werd in zijn tijd (jaren zeventig tot en met negentig) bijna volledig genegeerd door de recensenten van andere kranten. Dat blijkt onder meer uit deze tweet van Tilly Hermans van afgelopen woensdag:

Op internet is niet zoveel werk van van Iwan Sitniakowsky te vinden. Wel een mooi lang interview met de door hem bewonderde Willem Frederik Hermans uit 1975. In De Parelduiker nummer 5 uit 2006 schreef Sitniakowsky ‘Lichtvoetige herinneringen, Dertig jaar bij de krant van wakker Nederland’.

In 1971 begon hij bij NRC Handelsblad bij het Cultureel Supplement maar hij stapte al snel over (door Rudy Kousbroek inderdaad betreurd) naar De Telegraaf. Daarover schreef hij:

Wat het boycotten van De Telegraaf betreft: natuurlijk merkte ik dat. Het blijft hinderlijk voor fascist te worden uitgemaakt, van iemand te horen: jouw krant heeft mijn moeder vermoord (die moeder was in Auschwitz omgekomen), en van L.Th. Lehmann op een

bijeenkomst van De Bezige Bij zomaar een vuistslag in mijn gezicht te krijgen nadat hij mijn naam had genoemd en daar ‘De Telegraaf’ aan had toegevoegd, als verklaring voor zijn uitval.’

In 1991 werd Parkinson bij hem vastgesteld. Volgens hem heeft De Telegraaf hem uiteindelijk ‘gedumpt’ via de WAO.

Na zijn gedwongen afscheid bij de krant heet Sitniakowsky nog wel een paar keer meegewerkt aan het VPRO-radioprogramma De Avonden.

(Met dank aan het Artistiek Bureau)