De Frankfurter Buchmesse is er meer voor de contacten dan de contracten. Uitgeverij Cossee bracht naar buiten dat Een dwaze maagd van Ida Simons een succes was in de verkoop van internationale rechten, maar dat was het, de gedrukte poster bewees het, al voordat de beurs van start ging. Tijdens de beurs kwam daar Noorwegen, Finland en Denemarken bij. Succes is vooral een kwestie van marketing. Niettemin een behoorlijk succes.

Wat vooral opviel bij de Nederlandse sectie is de kleinere behuizing. Bijna alle Nederlandse uitgevers zaten onderaan de roltrappen op beursvloer 5.0. Je moest niet een verkeerde rij inlopen anders stond je voor de stand van een Arabisch land waar de uitgeverijen uiteenlopen van extreem gelikt tot zorgwekkend morsig. In het rijtje met Nederlandstalige uitgevers stond de Dutch Media Group ver van de andere uitgevers, maar volgens NRC Handelsblad heeft vooral Robbert Ammerlaan flink met de geldbuidel gezwaaid. Lidewijde Paris van Nieuw Amsterdam had een cameraploeg over de vloer terwijl Patrick Everard de rechten van een boek verkocht.

Nijgh & Van Ditmar, De Arbeiderspers en Querido vroeger goed voor grote stands, zaten nu bij elkaar gepropt op een kluitje. Bij Querido was de sfeer toch feestelijk, de uitgeverij kreeg chocoladetaart en champagne omdat de uitgeverij al 50 jaar op de beurs komt.

Donderdag kon de champagne opnieuw open omdat Nobelprijswinaar Patrick Modiano in het fonds zit.

Ik hoorde iemand heel hard schreeuwen: ‘Eric Visser heeft hem niet, Eric Visser heeft hem niet.’ Eric Visser is de baas van De Geus en heeft de afgelopen jaren een imposante reeks Nobelprijswinnaars teruggezien in zijn fonds. Bij Gallimard stonden er meteen uitgevers te dringen voor een afspraak over de rechten van Modiano. Er waren ook veel camera’s die registreerden dat er veel camera’s aanwezig waren (waar ik weer een foto van nam) en de auteur in kwestie niet. In plaats daarvan werd de uitgever bedolven onder de felicitaties en interviews.

Wie een stap buiten de Nederlandse enclave zet, bemerkt dat de rest van de wereld een stuk groter is dan wij doorgaans denken: een hal of 10 groter. De rest van de wereld heeft ook meer belangstelling voor totaal andere boeken dan de boeken in onze moerasdelta. De biografie over Helmut Kohl was hot in de Duitse hal, het genre fantasy is huge in de rest van de wereld en in Finland waren, ondanks dat het dit jaar de eregast was en de slogan ‘Finland Cool’ was, weinig mensen geïnteresseerd. De hal met Finland zag er wat koel uit en ondanks optredens in kleine setting met simultaanvertalingen viel vooral de leegte in de hal op.

In de Duitse hal viel op dat er nog steeds uitgeverijen zijn die wel veel geld hebben en die dubbeldekkers als stand inrichten of een stand van twee verdiepingen maken. Er is dus nog geld te verdienen.

Lutz Seiler is een man die deze week geboerd heeft. Zijn boek Kruso won maandag de Deutscher Buchpreis, groot 25.000 euro. De belangstelling voor zijn optredens was steeds erg groot. Ik zag hem in de stand van Die Zeit waar hij zich verantwoorden moest waarom hij als 51-jarige pas een romandebuut had gemaakt. Dat hij daarvoor als dichter zijn brood bij elkaar schraapte telde niet zo mee.

Waar je ook loopt, overal worden presentaties gehouden en worden schrijvers geïnterviewd. Dat zou in de Nederlandse hoek ook wel meer mogen gebeuren. Het ankerpunt van de interviews is altijd Das Blaue Sofa, waar elk half uur een nieuw interview begint met een auteur. Dit jaar voor mij wat onbekendere schrijvers en daarom niet zo spannend, al zag ik wel een jonge presentator die op een verfrissende ontspannen manier presenteerde (in tegenstelling tot oudere collega’s die vaak minutenlange inleidingen produceren waarin ze vooral hun eigen kennis etaleren). Jo Schuck heet hij.

Op het grote middenplein traden ook nog auteurs op. Ook Klaus Kordon die prachtige historische jeugdromans heeft geschreven. Hij bleek geen spannend podiumbeest te zijn. De jongeren stonden vooral buiten waar een rapper met een pandabeermasker op om ondoorgrondelijke redenen veel succes had.

En zo is de hele wereld aan boeken te vinden in Frankfurt. En na een hele dag ben je nog steeds niet in de enorme Amerikaanse hal geweest. En dat ga je ook niet meer doen, want je bent doodop van al die boeken die je nooit zult lezen.