Anton Dautzenberg werd deze week ontslagen door de Fontys Hogeschool in Eindhoven. Niet omdat hij studenten slecht begeleidde, niet omdat hij iets fouts had gedaan op school, maar vanwege enige angsthazen bij het College van Bestuur die bang waren voor imagoschade, of zoals de hogeschool het zelf formuleerde: ‘Het is niet in het belang van de studenten dat zij door Dautzenberg worden begeleid.’ Hoe je ook over het, soms provocerende, werk van Dautzenberg denkt, het ontslag is ridicuul. Diverse collega-schrijvers reageerden verbijsterd. Tommy Wieringa schrijft vandaag in zijn column voor de regionale dagbladen:

Aan onze universiteiten en hogescholen is te zien hoe het ervoor staat met dit land. Puriteinen die met een progressief vaandel zwaaien, preutsheid die voor ruimdenkendheid wil doorgaan. En overal angst.

Gerwin van der Werf schreef op zijn blog:

De vraag is: Is het onderwijs bang voor controverse? Ben ik een zwartkijker, als ik een toekomst zie waarin kinderen en studenten over iPadjes zitten te vegen, netjes tot zich nemend wat hun daarop in hapklare appjes is voorgeschoteld door niet-controversiële docenten, hun blik gestuurd door informatiereuzen zoals Google, die ook zo dol zijn op controverse?

Opnieuw heeft Anton Dautzenberg de vinger gelegd op een plek waar het zeer doet. Dit keer volledig buiten zijn wil om. En weer moet hij het zelf bekopen.

Simone van Saarloos in NRC Handelsblad

Het ergste is misschien wel dat de studenten van Fontys nu eerlijk te horen kregen hoe serieus hun creativiteit wordt genomen. Ze mogen oplikken wat voorgekauwd wordt. Weten zij ook direct wat hun autonomie waard is. Ze zullen in elk geval nooit honger lijden.

Ze zag op Twitter ook nog iets opmerkelijks over een van de bestuurders:

Arjen Fortuin in dezelfde krant over het College van Bestuur:

De opleiding afficheert zich aldus: ‘Onze studenten zijn nieuwsgierig, staan midden in de wereld, leven altijd online, durven te zoeken naar hun eigen creativiteit, hebben realiteitszin, zijn bedenkers en makers.’ Ja, zo komen ze binnen. Maar dan gaan Nienke, Jan en Hanneke ‘direct ingrijpen’. En zij zorgen ervoor dat de studenten razendsnel veranderen in een gezellig clubje lafbekken. Of, in een laatste variatie op de grote Boon: ‘Zet ze in een college van bestuur, tot ze geen geweten meer hebben.’

Ook op Twitter kwamen veel steunbetuigingen: