Vandaag de eerste aflevering van onze onregelmatig verschijnende kwis ‘Literatuur of literette?’, een soort Tussen kunst & kitsch, maar dan voor de letteren. We nemen 1 bladzijde uit een boek en de vraag is: hebben we te maken met literatuur of niet? Graag reacties met onderbouwing.
\”Via de monologue intérieur biedt Tessa de Loo haar zussen de kans om elkaar langs literaire weg te ontlopen.\” Literatuur dus http://www.hanta.nl/hanta/2014/09/13/hoe-tessa-de-loo-in-haar-roman-een-goed-nest-toneelwetten-omzeilt/
Afgaande op deze ene bladzijde zou ik het als literette willen bestempelen. Wat een merkwaardige mengeling van wijsneuzerigheid, pedanterie(`kijk mij eens veel moeilijke woorden kennen\’)en banale dialogen en beschrijvingen. Wenkbrauwen worden opgetrokken, iemand kijkt onthutst, de sfeertekning is verre van origineel. Of het moet die vergelijking van `de scherpte van de allernieuwste digitale camera\’ zijn. Maar daar moet je dan wel van houden. Smaken verschillen, dit is niet mijn idee van literatuur.
Uitstekend initiatief! Ik kijk uit naar echte twijfelgevallen. Hier vind ik het woord \’cliché\’ volstaan om de tekst door de mand te laten vallen. Al was het maar omdat het zondigt tegen de regel \’show, don\’t tell\’.
Dit lijkt me geen literatuur, komt zo uit een liefdesromannetje. Een dergelijk lange opsomming van lichamelijke verschijnselen bij verliefdheid is m.i. niet nodig om duidelijk te maken wat er gebeurt na de eerste roes.
Als ik zeker wist dat dit paginaatje representatief was voor een hele roman van … bladzijden, zou ik zeggen dat dit wellicht literatuur is voor sommige lezers, maar niet mijn kopje thee. \’Liefde is …\’ vind ik een simplistische plattitude die hier zonder enige taalvaardigheid aan het traditionele papier toevertrouwd is. Dit soort proza roept een volkomen inadequate alertheid wakker voor rare ambiguiteiten: \’Noor keek haar zus met opgetrokken wenkbrauwen aan.\’ Zou ze niet beter haar ogen kunnen gebruiken? En wier brauwen worden opgetrokken? Die van Noor of die harer zuster? Ik hoop dus maar dat deze passage onderdeel is van een citaat in de roman uit een andere tekst; dan zit er tenminste nog wat perspectief in dit proza.
gretig, kribbig, ontgoocheld, onthutst.
\’Mmm…\’ Tonijnpaté!
Dit is uit de Harlequin/Bouquet-reeks.
\’Indien mijn voorgevoel juist blijkt te zijn, gaan we nog een lange nacht tegemoet\’, fluisterde de pseudo-schrijver zachtjes in het oor van de beeldschone redactrice…