Vanaf aanstaande zaterdag krijgt u in de boekhandel het Boekenweekgeschenk De zomer hou je ook niet tegen van Dimitri Verhulst bij aankoop van € 12,50 aan boeken. Maar hoe is het geschenk eigenlijk ontvangen door de landelijke critici? Een paar recensies op een rijtje.

Vrij Nederland is positief:

Ja, Verhulsts geschenk is schuimend geschreven, alsof een verbaal begaafde coprolalielijder met consumptie los gaat op papier. (…) Ik [las] de wat mij betreft te particulier blijvende voortplantingsproblematiek ten spijt, Verhulsts Boekenweekgeschenk graag.

Het Parool vindt het Boekenweekgeschenk vier sterren waard:

Misschien wel het beste boekenweekgeschenk van de laatste tien jaar. (…) Een ouderwets goed schrijvende Verhulst. (…) Lees dit voortreffelijke boekenweekgeschenk.

de Volkskrant geeft drie sterren:

Wat de boventoon voert in het Boekenweekgeschenk van 2015 is het handelsmerk van de Vlaamse Verhulst: overdrijvingen in het vocabulaire, meanderende zinnen en zelfverzonnen gekkigheid, uitgesproken door een ietwat smoezelig type.

De Groene Amsterdammer zet kanttekeningen bij het verhaal:

Het verhaal is goed, de cultuurhistorische inbedding geeft er een spirituele dimensie aan, maar de stijl van zowel de verteller als zijn personage maakt het niet altijd gemakkelijk erin mee te gaan. (…) De toon is ironisch, hier en daar zelfs cynisch, alsof de auteur zijn held, en de held zichzelf niet helemaal serieus neemt. Het voorkomt sentimentaliteit en schept de noodzakelijke afstand die het drama voor Pierre verteerbaar maakt, maar voor ons, de lezers, is de gewilde grappigheid van de formuleringen soms op het randje.

Elsevier genoot van het Boekenweekgeschenk:

Het is een tragikomisch relaas over een grote liefde die zich niet liet tegenhouden (net zomin als de zomer), gelardeerd met komische observaties over toerisme, echtscheidingsfeestjes en wat al niet meer. Stuwend geschreven is dit Verhulst op zijn best.

De Morgen is negatief – 2,5 ster voor Verhulst:

De monoloogvorm – eerder ook al beproefd in zijn novelle over Frank Vandenbroucke – laat nogal wat zijpaadjes toe. Hij wentelt zich in exposés over boekbezit, het ‘basale genot’ van oesters én Provençaalse wijn. Even denk je zelfs in een oenologische proeverij te belanden. Het occasionele cliché wordt niet geschuwd: ‘Wanneer een eerste fles leeg is, dan smaakt dat makkelijk naar een tweede.’

Toch is deze novelle bedaarder van toon dan Kaddisj voor een kut, met een zweem van een louterend slot. Niemand zal zich een buil vallen aan dit éénmiljoenvoudig verspreide parfumflesje van Verhulst, al reiken de odeurs niet al te ver.

En HP/De Tijd is weer enthousiast:

Bijzonder geslaagd (…). Een prachtig zinnelijk verhaal over liefde, over het genot van vrijen en eten met je geliefde, over verantwoordelijkheid, zorg en slechte timing.