14/08/2016

Monument

Als funerair toerist scoor ik graag enkele literaire doden tijdens de vakantie, mijn eigen Pokémon Go. Nog nooit ben ik op begraafplaats Westduin in Den Haag geweest. Ik fiets eerst verkeerd en sla een kerkhoflaan te vroeg af. Een vriendelijke vrouw vraagt me of ik ook voor de crematie kom, maar ik kan haar verzekeren dat ik op zoek ben naar een graf. Ik fiets door naar de juiste ingang. Mijn Postcodeloterijfiets laat ik achter bij de ingang en ik loop het terrein op waar net iemand ten grave gedragen wordt. Westduin is een enorme begraafplaats met een lichte helling erin en door heggen afgescheiden delen. Ik dwaal wat en kom toevallig langs de laatste rustplaats van voetbalscheidsrechter en openlijk homoseksueel John Blankenstein. ‘De bal van het leven is ook rond’ staat er op zijn graf gebeiteld. Na een uur ronddolen ga ik vragen waar Nijhoff ligt. ‘Die schrijver?’ vragen ze op het kantoor. Ik was er vlak langs gelopen.

Een brede, zwarte steen sluit de grond af waar Martinus Nijhoff links ligt. Hij trouwde in 1952 met actrice en ‘diseuse’ Georgette Hagedoorn, een huwelijk dat door de dood van Nijhoff in 1953 niet heel erg lang duurde. Hagedoorn overleefde hem 42 jaar. ‘Sinds zijn dood heb ik moeten afrekenen met de liefde.’ Zij ligt rechts. Er staat een lelijke bloemenbak in het midden en bij Hagedoorn staat een witte duif van steen. Een laag buxushaagje omlijst het graf met witte keien. De weekendaanbieding bij Tuinland. Er stond ooit een ander grafmonument, een sokkel met een bal erop. Op internet lees ik dat er ooit een bronzen jongen met hengel bij stond. Die is gestolen. De ouderwetse belettering was prachtig. Nadat Hagedoorn erbij kwam is er een plaat over die belettering gekomen en was het graf iets minder mooi. Een stichting heeft, eigenlijk tegen de regels van de gemeente, het beheer van het graf overgenomen. In plaats van een replica van het oude graf is enkele jaren geleden gekozen voor deze monsterlijke bak.