Recensie: Abigail Haas – Bedrog
De klassieke strijd tussen good guy en bad guy in een modern jasje
Chloe woont met haar depressieve moeder in een stad waar Chloe geen enkele toekomstkansen ziet liggen. Ze is vastbesloten: na haar examen gaat ze naar de universiteit in Connecticut. Helaas gooit een ontmoeting met de knappe Ethan roet in het eten. Ze valt als een blok voor deze mysterieuze jongen. Deze ontmoeting vormt het begin van de jeugdthriller Bedrog van Abigail Haas en tevens het begin van een steeds gruwelijker wordend verhaal.
De dominostenen vallen een voor een om. Tik, tik, tik, steeds sneller tot je alleen nog de twee ziet die er echt toe deden: het begin, en deze: het einde. Oliver, en Ethan, en ik.
Met een spannende start waarin Haas de lezer confronteert met een gruwelijke situatie uit het midden van het verhaal, wekt ze direct ieders aandacht: Oliver, Ethan en Chloe bevinden zich op één plaats, er is ruzie en Ethan heeft een mes. Een gesprek met iemand van de alarmcentrale volgt: er heerst brand bij Echo Point en er is tenminste één gewonde. Meer informatie krijg je niet. Haas keert terug in de tijd, een geijkt structuurmiddel, en laat de lezer achter met vragen. Vervolgens vertelt ze Chloe’s verhaal waarbij ze in willekeurige volgorde zigzagt door het filosofisch ingeklede heden, het romantische verleden, het dramatische iets verdere heden en het actievolle iets minder verre verleden. Ze stuurt de lezer bewust bedrieglijke zijwegen in, om hem daarna terug te halen met goedgevonden verhaalwendingen. Cliffhangers en spannende locaties werken daarbij het pageturner-effect in de hand: Haas haalt alles uit de kast om haar verhaal onvoorspelbaar en spannend te maken.
Helaas overschrijdt ze daarbij de grens. Naarmate het verhaal vordert, gebruikt Haas zoveel onheilspellende verhaalelementen dat eenieder weet dat dit niet goed af kan lopen. Haas graaft, in eerste instantie secuur, Chloe’s graf, maar hanteert al snel een bulldozer in plaats van een schep: een overkill aan dramatische elementen maakt Chloe’s leven onmogelijk. De komst van Ethans broer Olivier lijkt daarbij het cruciale punt. Je ziet de ontknoping mijlenver voor de finish.
Grote boosdoener lijkt ook het verhaal in Bedrog te zijn. Het behoudt van A tot Z aantrekkingskracht door het hoge verhaaltempo, alle plotwendingen en het spel met de tijd, maar verliest veel op andere terreinen. Vrijwel direct begint Haas met het opstapelen van drama op drama, waarbij ze veelal put uit de bekende hoek: scheidingen, geldproblemen, handtastelijke docenten, studieproblemen, overspel en depressies. Helaas verzaakt Haas in een goede uitwerking van deze in de basis interessante Young Adult-thema’s. Louter het overspel staat in de spotlight; de rest is daaraan ondergeschikt.
Bovendien staat Bedrog vol van de cliché-elementen. Chloe’s vader vervult de schone taak van de overspelige huisvader, Oliver is het stereotiep bad guy, Chloe’s moeder vervult de clichématige rol van depressieve moeder en ook bijpersonen Crystal en leraar Ahston brengen geen verrassingen. Zelfs Chloe’s seksvoorkomende smoesjes lijken zo uit het handboek der clichés getrokken: ‘Je hebt het altijd druk, of je komt te laat op school…’
Wat maakt dan dat Bedrog maar moeilijk weggelegd kan worden? Het meedogenloze einde! Waar Haas de lezer in haar debuut Verraad tot het einde om de tuin wist te leiden, krijgt ze dat nu weer voor elkaar. De ontknoping die eenieder halverwege voorspelde, blijkt wellicht toch niet zo voorspelbaar. Daarmee laat Haas zien dat haar clichématige, moderne versie van de strijd tussen good guy en bad guy toch spannend kan zijn. Geen thriller, maar wel aantrekkelijk. Het is de constructie die Bedrog naar een, hetzij geen dikke, voldoende sleurt.
Marloes Otten
Abigail Haas – Bedrog. Vertaald door Marie-Louise van Dongen. De Fontein, Utrecht. 302 blz. € 14,99.
Hallo Marloes,
Ik kan me grotendeels vinden in je recensie, maar aan het begin zeg je dat Chloe niet gaat studeren omdat ze Ethan ontmoet. Dit is niet juist. Ze gaat niet studeren omdat ze haar depressieve moeder niet alleen kan laten.
Ha Maire-Louise,
Ik snap wat je bedoelt. Echter, met de zin bedoel ik niet dat ze vanwege Ethan thuisblijft. Er staat \’Ethan gooit roet in het eten.\’ Ze blijft inderdaad vanwege haar moeder thuis, maar Ethan gooide al eerder roet in het eten: Chloe kreeg gevoelens voor hem. Meerdere keren geeft ze in het verhaal aan \’één keer kan wel\’, maar toch twijfelt ze wat. Ethan is niet de reden, maar dat vermeld ik hierboven ook niet expliciet. Ethan maakt het haar wel lastiger, want ze vindt hem leuk.
Nou, volgens mij is ze al gauw helemaal niet zo ondersteboven van hem, maar ziet ze hem meer als een uitweg uit de ellende thuis.