Intrigerend plot in Volmaakte verdwijning

‘Naam? zei hij, terwijl hij zijn pen probeerde op de rand van het inschrijfformulier.
‘Wilfred Visser,’ zei mijn vader.
‘Leeftijd?’
‘Dertien.’
‘Act?’
Mijn vader liet een korte stilte vallen. ‘Mijn zoon is goochelaar.’
‘Is dat zo?’ De man keek mij aan. Ik schudde mijn hoofd.
‘Wat ben je dan wel?’
‘Illusionist,’ zei ik duidelijk articulerend en ik keek mijn vader aan terwijl ik het woord sprak.

Wilfred Visser is de behoorlijk onsympathieke hoofdpersoon van de tweede roman van Derwent Christmas Volmaakte verdwijning. Onsympathiek, omdat hij zo ongeveer over lijken gaat om zijn doel te bereiken. Onsympathiek, omdat hij mensen rucksichtslos aan de kant zet als hij ze niet meer nodig heeft. Onsympathiek, omdat hij geen greintje gevoel in zijn donder lijkt te hebben. De stijl waarin het boek geschreven is benadrukt dat karakter van de hoofdpersoon voortdurend, want door de korte zinnen, er zit heel veel dialoog in het boek, en het minimale gebruik van beeldspraak krijgt Wilfred Visser ook geen sympathie van de lezer.

Ondanks deze gewetenloze hoofdpersoon pakt Volmaakte verdwijning je vanaf de eerste pagina’s van het boek. Want de plot is maar wat knap in elkaar gezet. Will Freedom besluit zijn assisente Paulette aan de kant te zetten. Laf als hij is, wacht hij steeds met dit slechtnieuwsbericht. Tijdens de laatste show blijkt Paulette opeens verdwenen te zijn en dan leer je meteen de echte Will Freedom kennen: een man die niet tegen zijn verlies kan en tot op het naadje uit wil zoeken waar Paulette is gebleven. Want ondanks dat hij maar wat graag van Paulette afwilde, kan hij het niet hebben dat zij er nu vandoor gegaan is.

Christmas heeft zich voor dit boek flink in de illusionistenwereld verdiept. Zo lezen we over de urenlange training die een ‘eenvoudige’ kaarttruc vergt. Over trucs die voor astronomische bedragen worden verkocht en over illusionistengeheimen die koste wat kost moeten worden bewaard.

Het is knap hoe Christmas het verhaal steeds een andere wending weet te geven. Hij doet dit zo vakkundig dat het verhaal na iedere onthulling of ontdekking ook met terugwerkende kracht weer blijft kloppen. Op deze wijze zorgt Christmas ervoor dat de lezer nieuwsgierig blijft naar hoe het nu precies zit. In die zin spiegelt het onderwerp van het boek mooi de opbouw van het boek: een volmaakte verdwijning. Zowel de hoofdpersoon als de lezer zijn voortdurend op zoek en worden continu op het verkeerde been gezet. En zo hoort het natuurlijk ook in een thriller. Christmas geeft ook nog enige verdieping aan het karakter van de hoofdpersoon mee, zodat zijn handel en wandel meer inhoudt dan een platte zoektocht en het boek het niveau van een gemiddelde literaire thriller weet te ontstijgen.

De foto op het omslag van het boek is dit jaar twee keer gebruikt. De uitgever van Derwent Christmas, Nieuw Amsterdam, moet misschien nog maar eens uitzoeken hoe het komt dat Het Nachtcircus van Erin Morgenstern, uitgegeven door De Bezige Bij, een paar maanden later uitgekomen, min of meer dezelfde voorkant heeft als Volmaakte verdwijning. De sfeertekening, de centrale afbeelding en de gebruikte kleuren zijn namelijk vrijwel identiek. En dat zal toch vast niet de bedoeling zijn.

Cilla Geurtsen

Derwent Christmas – Volmaakte verdwijning, Nieuw Amsterdam. 224 blz. € 16,50